انواع موشک ها:

 

اولین موشک های ساخته شده به عنوان سلاح جنگی،یک سری موشک بودند که توسط آلمان نازی در جنگ جهانی دوم ساخته شدند.مشهور ترین آن ها وی-۱ و وی-۲ بودند هر دوی آن ها از یک سیستم ساده ی مکانیکی خلبان اتوماتیک استفاده می کردند تا موشک در مسیر از قبل مشخص شده پرواز کند. نوع کمتر شناخته شده آنان یک سری از موشک های ضد ناو و ضد هوایی بودند که سیستم کنترل آن ها رادیویی بود و توسط اپراتور کنترل می شد.هرچند این سیستم های قدیمی در جنگ جهانی دوم در تعداد کم تولید شدند.

موشکها بطور کلی به چهار دسته هوا به هوا، هوا به زمین، زمین به هوا و زمین به زمین تقسیم بندی می‌شوند. هریک از گروهها نیز براساس برد، نوع سوخت، نوع کلاهک و نوع سیستم هدایت به زیرگروههایی تقسیم می‌شوند. 

 طرز كار وساختار يك موشك بالستيك موشك شهاب 3 كه يك موشك ميانبرد بحساب مي آيد و در انواع جديد آن تا 2500 كيلومتر برد دارند البته گفته مي شود قادر است از جو هم خارج شود. درمورد سري شهاب همين قدر بگم كه شهاب 4 قادر خواهد بود از جو خارج شود يا حتي به عنوان يك موشك فضاپيما استفاده گردد بگذريم همانطور كه در تصوير مي بينيد ساختار داخلي آن بسيار شبيه موشكهاي فضاپيماست با اين تفاوت كه از موتور هاي چند گانه و مخازن جداشوند استفاده نمي كند همانطور كه ميبينيد بيشتر بدنه را مخزن سوخت تشكيل مي دهد كه خود از دوقسمت تشكيل شده قسمت سوخت اصلي و قسمت گازي كه براي اشتعال لازم است اگر دقت كنيد در نمايي كه از موتور موشك قرار داده شده مي توان دو استارتر راكتي كوچك را ديد كه موجب روشن شدن موتور اصلي مي گردند سيستم كنترلي و مكانيابي و همچنين كامپيوتر ماموريتي موشك در جلوي موشك و چسبيده به كلاهك مخروطي قرار دارد(توجه كنيد اين نقشه به نقشه موشك نودونگ هم بسيار شبيه است البته با سطوح كنترلي متفاوت) كلاهك آن نيز كه نياز به شرح ندارد البته ساختار تمامي موشكهاي بالستيك مثل هم نيست اما اصول يكيست و ساختار كلي همين طور است.    

 ساختمان یک موشک قبل از اینکه وارد بخش های دیگه بشیم لازم دونستم بطور کلی ساختمان موشکها را مورد بررسی قرار دهیم امروزه تعداد متنوعی از موشکها موجود است و اغلب آنها اختلاف عمده‌ای باهم دارند. با این وصف ، موشکها در قسمتهای اصلی تشکیل دهنده شبیه به هم هستند. هر موشک از چهار قسمت اصلی به نام سازه (AIRFAME) ، سیستم هدایت موشک (GUIDANCE SYSTEM) ، کلاهک یا سرجنگی (WarHead) ، بخش پیشران Prou plision unit) یا موتور که نیروی لازم را برای هدایت موشک به جلو و سمت هدف تامین می‌نماید، تشکیل شده است. اجزای اصلی موشک بدنه موشک : قطعات بدنه موشک شامل اسکلت که الحاق کننده یا محافظ و نگهدارنده سایر قسمتهای موشک می‌باشد و در واقع اتصال قسمتهای مختلف موشک و استواری آن در حین پرواز در هوا به این قسمت متکی است. شاسی ، خود از بخشهای دیگر به نام بدنه اصلی موشک (Missils Main Body) با بالها و بالچه‌ها تشکیل شده است. سیستم هدایت ، موشک را به سوی هدف یا محوطه آن سوق می‌دهد. وقتی موشک به شعاع مشخصی از هدف رسید، سرجنگی که قسمت از موشک و حاوی مقدار مشخصی از مواد منفجره می‌باشد ، منفجر و باعث انهدام و صدمه زدن به هدف می‌شود. بدنه اصلی موشک معمولا به شکل لوله از جنس محکم و از فلز سبک مانند آلومینیوم با دیگر فلز است که در مقابل درجه حرارت زیاد و فشارهای بالا (که در حین پرواز در هوا به موشک وارد می‌شود.) مقاوم باشد، ساخته می‌شود. بالها و بالکهای موشک (Wings & FINS) بالها در اطراف و بیرون بدنه اصلی قرار گرفته‌اند و نیروی اصلی جهت پرواز در هواست تامین می‌نماید. لبه جلویی بالها به لبه مقاوم ، لبه عقبی آن به لبه فرار (Trailing EDGE) و بالای آن تیپ (TIP) گفته می‌شود بالکها کوچکتر از بالها بوده و بطور معمول در قسمت عقب موشک قرار می‌گیرند، ولی در بعضی از موشکها در قسمت جلو بدنه طراحی شده است. هدف از به کارگیری بالک ، متعادل نگهداشتن موشک و تامین پدیداری آن (انطباق محور موشک با زاویه حرکت) ، در مسیر پرواز می‌باشد به همین علت به بالکها ، تثبیت کننده نیز اطلاق می‌شود تعداد زیادی از موتورهای موشک برای تولید نیرو اکسیژن مصرف می‌کنند این اکسیژن ممکن است مستقیما از اتمسفر که پرواز می‌کنند دریافت کنند و یا از اکسیژن تحت فشار که با خود حمل می‌کنند و یا از اکسیژن مواد سوختی (سوخت جامد) دریافت می‌کنند. این عامل سبب می‌شود که موشکها در خارج از جو نیز حرکت کنند. 

 بررسی کوتاهی از موتور موشک: 

 دامنه استفاده از راکت‌ها فقط به ارتش و جنگ ختم نمی‌شود، بلکه از آن برای ارسال ماهواره یا سفینه‌های فضانورد و مکتشف نیز استفاده می‌گردد. اولین مورد استفاده نظامی از موشک یا به اصطلاح دیگر راکت مربوط به قرن سیزدهم و در چین بوده است. در این هنگام چینی‌ها از سلاحهائی به نام « تیرهای آتش » برای محاصره و سقوط « قلعه کیفینگ » استفاده کردند. این تیرها در حقیقت راکت‌های سوخت جامد (باروت تفنگ) بودند. ایده طرح و ساخت راکت‌ها از آن زمان به بعد مورد توجه قرار گرفت. بطوری که امروزه راکت‌های سوخت مایع نیز ساخته شده و تکامل بسیاری یافته‌اند. تاریخ تحولات ورشد موتور موشکها: در سال 1285 راکت‌ها در « کولوگن » اروپا مورد استفاده قرار گرفتند و از آن تاریخ تا به حال به عنوان یک اسلحه مورد توجه می‌باشند. از میان جنگهای معروفی که در آنها از راکت به عنوان اسلحه استفاده شد، می‌توان جنگهای « سرنیگاپاتا » در هند و در سالهای 1722 و 1799 جنگهای « بولوگن » ، در سال 1806 جنگ « دانزیگ » و جنگ « کپنهاگ » در 1807 و همچنین حمله انگلیس در « فورت مک هنری » را نام برد. در طی جنگ جهانی دوم ، چند کشور از جمله ایالات متحده آمریکا با موفقیت از مقرهای پرتاپ چند موشکه استفاده کردند. راکت‌هائی که در جنگ « استالینگراد » توسط شوروی بکار گرفته شدند، در طی جنگ دوم جهانی توسط آمریکا در اختیار شوروی قرار گرفته بودند. راکت‌های سوخت مایع در ایالات متحده توسط پروفسور « رابرت راچ گادارد » ساخته شده و تکامل یافتند. گادارد چندین سال سعی کرد تا ایده‌های خود را به دولت امریکا قبولاند و وسایل مورد نیاز خود را تهیه کرد. گادارد با همکاری « چارلز لیندبرگ » بالاخره توانستند تعدادی راکت سوخت مایع که با بنزین و اکسیژن مایع تغذیه می‌شدند را ساخته و با موفقیت به پرواز در آورند. تقریبا در همین زمان چند دانشمند آلمانی به رهبری « هرمان اوبرت » بر روی موتورهای سوخت مایع کار می‌کردند. این گروه توسط « ورنهر ون براوف » که بعدها اسیر شده و به امریکا منتقل شد، کمک می‌شدند. ون براون بعدها در امریکا رهبری دانشمندان امریکایی را که بر روی پروژه راکت سوخت مایع کار می‌کردند، بر عهده گرفت. در پایان جنگ جهانی دوم موشک‌های وی _ 2 که توسط براون در آلمان طراحی شده بود، به سمت انگلستان پرتاپ شده و قدرت و کفایت خود را به اثبان رساندند. امروزه انواع مختلف راکت‌ها برای مقاصد گوناگون ساخته و بکار گرفته شده‌اند. موتور راکت با سوخت مایع: یک موتور موشک که با سوخت مایع کار می‌کند، شامل تزریق کننده ، اتاقک احتراق ، گلوگاه و شیپور می‌باشد. بخش پشتی اتاقک انفجار یا احتراق که محل تزریق سوخت است را اینجکتور یا تزریق کننده می‌نامند. لایه داخلی اتاقک احتراق دارای جداری تو خالی است که گاز خنک کننده‌ای در آن جریان دارد. شیپور در قسمت عقب دارای شکلی همگرا بوده و ایجاد گلو می‌کند و در قسمت جلو شکلی واگرا داشته و تولید دهانه بزرگ خروجی را می‌نماید. در پشت شیپور اتاقک احتراق قرار دارد. معمول‌ترین طرح شیپور ، شیپور دلاوال نام دارد. این نام از اسم دکتر « گوستاو پاتریک دلاواو » یک مهندس سوئدی بود، گرفته شده است.

:: موضوعات مرتبط: مقدمه موشک , ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

جماران
ناوچه کلاس موج
اطلاعات کلی
نوع کشتی	ناوچه یا ناوچه سبک
کلاس	کلاس موج
کشور سازنده	ایران
ساخت کارخانه	کارخانجات نداجا و در بخش خصوصی
ورود به ناوگان	۳۰/۱۱/۱۳۸۸
مشخصات
طول کشتی	۹۴ متر
پهنای بدنه	۱۱ متر
نوع موتور	نامشخص، برآورد شده: دو موتور هر یک با توان ۱۰۰۰۰ اسب بخار چهار ژنراتور دیزل ۵۵۰ کیلوواتی
تعداد خدمه	۱۴۰ نفر
سرعت	۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتربرساعت)
برد عملیاتی	۳۰۰۰ مایل دریایی (بیش از ۵۵۰۰ کیلومتر)
جنگ‌افزارها
توپخانه	۲×اژدراندازسه‌گانه سبک ۵۳۳ میلی‌متری ۱ × توپ ۷۶ میلی‌متری فجر 27 ۲× توپ ۲۰ یا ۲۵ میلی‌متری
سیستم موشکی	۴ × موشک سطح‌به‌سطح سی-802 یا سی-۸۰۳
رادار	مجهز به رادار و تجهیزات الکترونیکی نوین
توپخانه ضدهوایی	۱× توپ ضدهوایی فاتح ۴۰ میلی‌متری
موشک دفاع هوایی	۴× موشک سطح‌به‌هوای فجر (ریم66 استاندارد)
هواگردهای قابل حمل	۱× بالگرد ضد زیردریایی بل212 یا اس اچ 3-سی کینگ
سرنوشت

ناوچه جماران نخستین نمونه از کشتی‌های جنگی کلاس موج ساخت ایران است که به موشک های ضد کشتی و سطح به هوا، اژدرانداز، توپ پدافندی، ابزار ناوبری الکترونیکی نوین و امکانات جنگ الکترونیک مجهز است. این کشتی با طول ۹۴ متر، ظرفیت ۱۴۲۰ تُن و سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتر بر ساعت)، توانایی حمل ۱۴۰ ملوان و حمل بالگرد و سوخت‌گیری آن‌ها را نیز دارد. به‌گفته رسانه‌های ایرانی، این کشتی در ایران با بکارگیری قطعات داخلی و خارجی و همکاری ۱۲۰ دانشگاه ایرانی طراحی و ساخته شده‌است. موتور این کشتی ساخت فرانسه است، اما به دلیل تحویل داده‌نشدن کامل گیربکس، شفت و پروانه طبق قرارداد، این قطعات از جمله شفت ۱۲ متری آن با وجود دشواری توسط متخصصین ایرانی ساخته شده‌است.

طبقه‌بندی

رسانه‌های دولتی و مقامات ایرانی از جماران و دیگر شناورهای کلاس موج تحت عنوان ناوشکن و گاهی رزم ناو یاد می‌کنند، اما در منابع نظامی این کشتی با عنوان «ناوچه (ناوچه سبک) جماران» نامیده می‌شود چراکه بر اساس سیستم طبقه‌بندی تمامی ارتش‌های دیگر دنیا چنین شناورهایی ناوچه سبک محسوب می‌شوند. هرچند قاعدهٔ دقیقی در این زمینه وجود ندارد اما به طور معمول یک ناوچه وزنی در حدود ۵ هزار تن و یک ناوشکن وزنی بیش از ۷۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ تن دارد. (برای مثال جدیدترین ناوشکن‌های آمریکایی با عنوان دی‌دی‌جی-۱۰۰۰ حدود ۱۴ هزار تن را جابجا می‌کنند.) در حالی‌که ناوچه‌های موج با بارگیری ۱٬۴۲۰ تن در پایین‌ترین سطح تناژ ناوچه ها قرار می‌گیرند. و ناخدا امیر رستگاری از فرماندهان نیروی دریایی ایران با وجود توصیف این کشتی با عنوان ناوشکن به این نکته اشاره کرده که جماران بایستی به عنوان یک ناوچه طبقه‌بندی شود.

ویژگی‌ها و توانایی‌ها

برخی از ویژگی‌های جماران:

• سامانه‌های ناوبری
• سامانهٔ برق و ناوبری و مخابرات اضطراری
• سامانهٔ هوای فشرده و کنترل
• سامانهٔ خنک کاری موتور
• سامانهٔ ساعت مرکزی
• سامانه‌های چف و فلیر
• سونارهای زیر سطحی و اکوساندر
• سامانه‌های الکترواپتیکال
• سامانهٔ کامل هواشناسی
• سامانهٔ کنترل آتش
• سامانهٔ هماهنگ کننده(سینکرونایزر)
• سامانهٔ قطب نمای مغناطیسی٫جایروی مغناطیسی٫عمق سنج وسرعت سنج
• سامانهٔ آب شیرین کن
• سامانهٔ هدایت خودکار(اتوپایلوت)
• سامانهٔ ضد حریق
• سامانهٔ امداد و نجات
• سامانهٔ جامع ردانگارد(کو اوردینیتور)
• سامانهٔ متعادل کننده(استبلایزر)
• سامانهٔ مخابرات و شبکه رایانه داخلی
• سامانه­های مخابراتی هوایی
• سامانه­های هشدار و خطر سراسری
• سطحی و زیرسطحی و سامانه ردنگار (coordinator)
• سامانه­های راداری تاکتیکی
• سامانه‌های جنگ الکترونیک و ضدالکترونیک
• نیروگاه ۵۵۰ کیلوواتی
• سامانه دفاع در برابر حمله‌های ش م ه (شیمیایی-میکروبی-هسته‌ای)
• درب‌های نفوذناپذیر
• دوش‌های ضد آلودگی ش‌م‌ه برای رفع آلودگی احتمالی نفرات و تیم­های سنجش آلودگی عوامل شیمیایی مجهز به لاکرهای کنترل صدمه‌های احتمالی به ناوشکن
• توانایی سوخت‌رسانی به بالگرد برروی پد ویژه برای نخستین بار در ناوشکن این کلاس

از دیدگاه رزمی این ناوچه دارای:

• ۴ لانچر برای موشک سطح به سطح نور با برد حدود ۱۷۰ کیلومتر و سرجنگی ۱۶۵ کیلوگرمی
• ۴ لانچر برای موشک سطح به هوا فجر با برد ۳۲ کیلو متر
• دو پک سه تیوپه اژدرهای کوتاه برد ۵۳۳م. م. با برد ۳۰ کیلومتر
• ۴ قبضه موشک انداز دوش پرتاب میثاق ۲ با برد حدود ۶ کیلومتر و سرجنگی ۱ کیلوگرمی
• ۱ قبضه توپ تمام اتوماتیک ۷۶م. م. فجر ۲۷ در سینه ناو با توانایی شلیک ۸۵ گلوله در دقیقه(نواخت ۱۲۰ گلوله در دقیقه نیز برای این توپ ذکر شده)با حداکثر برد ۱۷ کیلومتر و برد مؤثر ۱۲ کیلومتر برای اهداف سطحی و ۷ کیلومتر برای اهداف هوایی(ارتفاع ۲۳۰۰۰ پایی)
• ۱ قبضه توپ ۴۰م. م. هدایت راداری فتح ۴۰ در پاشنه با نواخت ۳۰۰ گلوله در دقیقه و بیشینه برد ۱۲ کیلومتر برای پدافند هوایی
• ۲ قبضه توپ ۲۰م. م. در دو طرف پل فرماندهی
• دو قبضه مسلسل ۱۲٫۷م. م. دوشکا در دو طرف
• همچنین این ناو توانایی پذیرش یک فروند بالگرد از نوع بل ۲۱۲ ویا اس اچ-۳ سی کینگ را دارد.
• منبع:ویکی پدیا

 

:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات ناوشکن جماران<ایران> ,

|

امتیاز مطلب : 5

|

تعداد امتیازدهندگان : 1

|

مجموع امتیاز : 1

ناوشکن (به انگلیسی: Destroyer) نوعی کشتی  جنگی سریع، با توان مانور بالا و برد عملیاتی بالا است که برای اسکورت ناوگان ها یا گروه‌های رزمی و دفاع از آن‌ها در برابر شناورهای کوچک و سبک بکار می‌رود.

پیش از جنگ جهانی دوم بیشتر ناوشکن‌ها شناورهایی سبک بدون توانایی اقیانوس‌پیمایی بودند. اما پس از جنگ جهانی دوم ورود موشک‌های هدایت‌شونده به صحنهٔ نبردهای دریایی زمینه‌ساز تحولات وسیعی در طراحی و کاربردهای کشتی‌های جنگی شد. ناوشکن‌ها توانستند به لطف موشک‌های دوربرد نقش‌هایی را بر عهده بگیرند که پیشتر تنها به ناو های جنگی و نبرد ناو ها تعلق داشت. این وضعیت باعث شد تا ناوشکن‌های بزرگتر و قدرتمندتری با توانایی شرکت در عملیات‌های منفرد ساخته شود. در این دوران حفاظت از ناوهای هواپیما بر و مدیریت پدافند هوایی ناوگروه‌ها اصلی‌ترین ماموریت ناوشکن‌ها شد و برخی از وظایف سنتی ناوشکن‌ها همچون اسکورت کاروان‌های دریایی و گشت ساحلی به ناوچه واگذار شد.

اکنون در آغاز سدهٔ ۲۱ ناوشکن‌ها به سنگین‌ترین واحدهای جنگ سطحی برای استفاده عمومی تبدیل شده‌اند. تنها سه کشور (امریکا،روسه وپرو) ناوهای سنگینتر در خدمت دارند و هیچ کشوری نبردناو در خدمت ندارد.

ناوشکن‌های مدرن، که ناوشکن موشک‌انداز شناخته می‌شوند، از دید تُناژ (وزنی) مشابه ناوهای جنگ جهانی دوم هستند ولی از دید قدرت آتش برتری فوق‌العاده‌ای بر آن‌ها دارند و حتی قادر به شلیک موشک‌های دارای کلاهک اتمی نیز هستند.

تاریخ آغازین

پدیدارشدن ناوشکن‌هاو بهینه‌سازی آنان تا جنگ جهانی دوم، با اختراع اژدر در ارتباط بوده‌است. اختراع اژدرهای ملخ‌دار خود پیشران (به انگلیسی: Self-propelled torpedo) در دهه ۱۸۶۰ به یک طرف درگیر این امکان را داد که تنها با یک پرتاب‌کننده که اژدر از آن رها می‌شد یک ناوگان قوی دشمن را نابود کند.

قایق های تندرو برای حمل اژدر ساخته‌شدند که قایق اژدرافکن نام دارند. این قایق‌ها در دهه ۱۸۸۰ به کشتی‌های کوچک ۵۰-۱۰۰ تُنی تبدیل شدند که به اندازه کافی تند و سریع بودند که از دست قایق‌های مراقبتی دشمن بگریزند.

نخستین پاسخ به پدیدارشدن قایق‌های اژدرافکن، ساخت قایق‌های محافظتی سریعتر با آتشبار سنگین‌تر بود که شکارچی (به انگلیسی: Catchers) نام گرفتند.

در ابتدا تهدید با اژدرها تنها زمانی بود که ناوها در بندر لنگر انداخته بودند؛ ولی به مرور ساخت اژدرها با برد بیشتر و سریعتر سبب تهدید ناوبری در دریا نیز شد. پس از اینکه نیاز به اسکورت ناوگان‌ها توسط شکارچی در دریای نیز احساس شد، این قایق‌ها می‌بایست تحمل و توانایی سفرهای دریایی را نیز می‌داشتند، در نتیجه به طول آنان افزوده‌شد و بزودی بطور رسمی قایق اژدرافکن‌شکن نام گرفتند و پس از آن شکننده (ناوشکن) نامیده‌شدند.

زمانی رسید که ناوشکن‌ها خیلی بیشتر از یک شکارچی حفاظتی بودند، این ایده مطرح شد که خود آنان می‌توانند نقش اژدر افکن را نیز داشته‌باشند، بنابراین لوله های پرتاب اژدر به آنان افزوده‌شد. در آن زمان و حتی در زمان جنگ جهانی اول تنها عملکرد ناوشکن‌ها حفاظت از ناوگان خودی از حمله اژدرافکن‌ها و انجام حمله متقابل به رزم‌ناوهای دشمن بود. وظیفه اسکورت کشتی‌های بازرگانی در آینده به آنان افزوده‌شد.

:: موضوعات مرتبط: ناوشکن چیست؟ , ,
:: برچسب‌ها: ناوشکن چیست ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

 

USS Stormes (DD-780) ناوشکن پلنگ ایالات متحده امریکا - از ۱۹۷۳ ایران
ناوشکن پلنگ در نوامبر ۱۹۶۸
اطلاعات کلی
نوع کشتی	ناوشکن
کلاس	کلاس سامنر
کشور سازنده	ایالات متحده امریکا
ساخت کارخانه	کارخانه کشتی‌سازی تاد پاسفیک
ورود به ناوگان	۱۹۴۴
مشخصات
طول کشتی	۱۱۴ متر
پهنای بدنه	۱۲٫۱۹ متر
بارگیری استاندارد	۲۲۰۰ تن
نوع موتور	۲ موتور توربین بخار، ۲ شفت، ۲ دیگ بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار (۴۵ مگاوات)
تعداد خدمه	۳۳۶ نفر
سرعت	۳۴ گره (۶۳ کیلومتر در ساعت)
برد عملیاتی	۱۲۰۰۰ کیلومتر با سرعت ۱۵ گره
جنگ‌افزارها
توپخانه	۶ × توپ ۱۲۷ میلیمتری
توپخانه ضدهوایی	۱۲ × توپ ۴۰ م‌م بوفروس ۱۱ توپ ۲۰ م‌م
موشک دفاع هوایی	ریم-66 استاندارد (در ایران)
هواگردهای قابل حمل	پارکینگ نگهداری بالگرد اس اچ-3 سی کینگ
سرنوشت
تاریخ خروج از خدمت	۱۹۷۰ از آمریکا ۱۹۹۴ از ایران
تاریخ و محل اوراق شدن	اوراق در ۱۹۹۸

ناوشکن پلنگ یک کشتی جنگی از کلاس ناوشکن‌های آمریکایی کلاس سامنر با نام اصلی یواس‌اس اشتورمز (دی‌دی-۷۸۰) (به انگلیسی: USS Stormes (DD-780)) بود که در سال ۱۹۴۴ ساخته شده و در ژانویه سال بعد به خدمت نیروی دریایی آمریکا درآمد.

در سال ۱۹۷۲ این کشتی به عنوان دومین ناوشکن کلاس سامنر به ایران فروخته شدند. اولین آن‌ها در ایران ناوشکن ببر نام گرفت و برای اشتورمز نام ناوشکن پلنگ انتخاب شد.. این دو کشتی جنگی با عنوان ناوشکن‌های کلاس ببر تا اواسط دهه ۱۹۹۰ در نیروی دریایی ارتش ایران فعال بودند و به این ترتیب یکی از طولانی ترین دوره‌های فعالیت را در میان کشتی‌های جنگی رقم زدند.

در مجموع ۵۸ ناوشکن از کلاس سامنر در سال‌های ۱۹۴۳ تا ۴۵ برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شدند که ۲۹ فروند از آن‌ها پس از خروج خدمت در سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ به کشورهای تایوان (۱۲ کشتی)، آرژانتین (۴ کشتی)، برزیل (۵ کشتی)، شیلی، کلمبیا، کره جنوبی، ونزوئلا و ایران هر کدام دو کشتی، و ترکیه و یونان هر کدام یک کشتی، فروخته شدند.

مشخصات

ناوشکن پلنگ ۱۱۴ متر طول داشت و وزن استاندارد آن ۲۲۰۰ تن بود. نیروی محرکهٔ این کشتی را دو موتور توربین بخار به قدرت ۶۰ هزار اسب بخار تامین می‌کردند که حداکثر سرعت آن را به ۳۴ گره دریایی (۶۳ کیلومتر بر ساعت) می‌رساند. این کشتی با سوخت کامل قادر بود مسافت ۱۲ هزار کیلومتری را با سرعت ۱۵ گره دریایی بر ساعت (۲۸ کیلومتر) طی کند. خدمه کشتی شامل ۳۳۶ نفر می‌شدند.

جنگ‌افزارها

سلاح اصلی این ناوشکن شش قبضه توپ ۱۲۷ میلی‌متری (۵ اینچی) بود که با ۱۲ توپ ضدهوایی تک‌لول ۴۰ م‌م بوفروس، ۱۱ توپ تک‌لول ۲۰ م‌م حمایت می‌شد. ۱۰ اژدرانداز ۵۳۳ م‌م و شش شلیک‌گر خرج های عمقی ضدزیردریایی هم از سلاح‌های دیگر این کشتی جنگی بودند.

تاریخچه عملیاتی

در آمریکا

ناوشکن اشتورمز که به یاد فرمانده مکس کلیفورد اشتورمز نام گذاری شده بود در تاریخ ۱۵ فوریه ۱۹۴۴ توسط شرکت کشتی‌سازی تاد در شهر سیاتل ایالت واشنگتن ساخته شده و در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۴۴ تکمیل و در ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵راه اندازی شد.

این ناوشکن در جنگ جهانی دوم در جبهه اقیانوس آرام با نیروهای ژاپنی جنگید و در مسیر اوکیناوا مورد حمله یک هواپیمای کامیکازی ژاپنی قرار گرفت که باعث مرگ ۲۱ نفر از خدمه کشتی شد. این ناوشکن در جنگ کره هم حضور داشت و وظایف اصلی آن در این جنگ شامل تهیه اتش پشتیبان برای نیروهای سازمان ملل، و حفاظت از کشتی‌های بزرگتر آمریکایی در مقابل حمله احتمالی زیردریایی هایی دشمن (که البته هیچگاه اتفاق نیفتاد) می‌شد. این کشتی همچنین در عملیات امداد و نجات یک بمب‌افکن بی-29 که توسط میگ‌های کره شمالی سقوط کرده بود، شرکت کرد و توانست از تعداد یازده نفر خدمه این بمب‌افکن، هفت تن را نجات داده و با خود به آمریکا منتقل کند.

این کشتی در سال ۱۹۵۴ برای گرفتن یک فضاپیما که حامل یک شامپانزه استفاده شد و کپسول حامل این شامپانزه به سلامت توسط این ناوشکن از آب گرفته شد. ناوشکن اشتورمز در سال ۱۹۶۲ به محاصره کوبا پیوست و تا پایان بحران موشکی کوبا این وظیفه را ادامه داد. این ناوشکن در سال ۱۹۶۳ مورد بازسازی اساسی قرار گرفت و بعدها مامور گشت‌زنی در آبهای ساحلی جمهوری دومنیکن شد. آخرین فعالیت جنگی این کشتی جنگی در جنگ ویتنام رقم خورد. در این جنگ ماموریت اصلی پلنگ اسکورت ناو هواپیمابر کلاس کیتی هاوک کانستلیشن بود و یک بار هم در یک دوره سه روزه برای بمباران سواحل در پشتیبانی از نیروهای پیاده‌نظام به کار گرفته شد.

فعالیت اشتورمز در نیروی دریایی آمریکا در سال ۱۹۷۰ پایان یافت و دو سال بعد از فهرست نیروی دریایی خارج شد. این ناوشکن در همین سال به ایران فروخته شده و با نام ناوشکن پلنگ به خدمت نیروی دریایی این کشور درآمد.

در ایران

پس از فروش ناوشکن‌های ببر و پلنگ به ایران چهار پرتابگر موشک ضد هوایی میان‌برد ریم-66 استاندارد با قابلیت دوگانه ضدکشتی هم به این کشتی افزوده شدند و کشتی به سکوی پرواز بالگرد هم مجهز شد. ناوشکن ببر همراه با هم‌کلاسیش پلنگ نقش موثری را در جنگ ظفار ایفا کردند. این ناوشکن‌ها در این جنگ به تامین اتش حمایتی برای پیاده‌نظام ایران پرداختند. ارتش ایران در این جنگ به کمک دولت عمان برای سرکوب شورشیان مائوئیست این کشور آمده بود. در جنگ ایران و عراق این دو کشتی بیشتر برای اسکورت نفتکش‌ها و ماموریت‌های گشت‌زنی و حمایتی استفاده می‌شدند.

یکی از دلایل خرید این ناوشکن‌ها تربیت کادر لازم برای ناوشکن موشک‌انداز مدرن کلاس اسپروانس بود. چهار ناوشکن از این کلاس که جدیدترین کلاس ناوشکن‌های آمریکایی بودند در سال ۱۹۷۴ سفارش شده بود و قرار بود با نام ناوشکن کلاس کوروش به خدمت نیروی دریایی ایران درآید که با وقوع انقلاب این سفارش لغو شد. ناوشکن‌های ببر و پلنگ اولین ناوهای ایرانی مجهز به توانایی حمل و نگهداری بالگرد (نه صرفاً پذیرش بالگرد) و موشکهای استاندارد در نیروی دریائی ایران بوده‌اند و توپهای پنج اینچی آن‌ها نیز پرقدرت‌ترین توپهایی بوده‌اند که تاکنون نیروی دریایی ایران از آن‌ها استفاده کرده‌است. پلنگ و ببر در اواسط دهه ۱۳۷۰ از نیروی دریایی ایران خارج شد و در سال ۱۹۹۸ برای اوراق شدن به پاکستان فروخته شدند.

 

:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصا ناوشکن پلنگ ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

 

محمود حاج‌زمان: ناوشکن زام‌والت نیروی دریایی آمریکا، فناورانه‌ترین و پیشرفته‌ترین ناوشکنی است که تا کنون ساخته شده است. این ناوشکن با توجه به ابعاد و اندازه‌های خود، نخستین نمونه از کلاس جدیدی است که در ساده‌ترین تعریف خود معرف تلاش برای تغییر رویکرد کلاسیک شناورهای دریایی نسبت به گذشته است.

به گزارش پاپ‌ساینس، هزینه تولید هر فروند ناوشکن زام‌والت حدود 3.5 میلیارد دلار است. به همین دلیل، سفارش اولیه که 32 فروند بود، ابتدا به 2 فروند کاهش پیدا کرد و نهایتا نیز تصمیم گرفته شد تنها 4 فروند از این ناوشکن تولید شوند؛ تعدادی که تنها برای پاسخگویی به نیازی است که ساخت این ناوشکن مدرن خود ایجاد کننده آن بوده است.

شرح عکس: زام‌والت از نمای بیرون

در حال حاضر این ناوشکن در شهر بندری مین به آب انداخته شده است و منتظر است تا زمان عملیاتی شدنش فرا برسد؛ زمانی‌که رسما اعلام شده است قبل از سال 2015 / 1394 نخواهد بود. با این وجود، در تاسیسات نیروی دریایی ریتئون در پورتس‌موث رودآیلند، مدلی از اتاق کنترل این ناوشکن ساخته شده است که برای آموزش نحوه ارسال و دریافت داده‌ها، مسیریابی، نحوه کار با سلاح‌ها و سایر مسائل بهره‌برداری ناوشکن به ملوانان و افسران کشتی استفاده می‌شود.

شرح عکس: مدل اتاق کنترل زام‌والت

در حالت واقعی و روی عرشه ناوشکن، در هر شیفت کاری از 19 ملوان و افسر برای هدایت کشتی استفاده می‌شود و کامپیوترهای آن نیز هرگز استراحت نمی‌کنند. ناوشکن زام‌والت در مجموع 154 خدمه خواهد داشت، که تنها نیمی از خدمه مورد نیاز ناوشکن‌های عملیاتی کلاس آرلی برک (نزدیک‌ترین کلاس ناوشکن به زام‌والت که البته از آن کوچک‌تر است) خواهد بود. این کار به لطف درصد بالای اتوماسیون ناوشکن امکان‌پذیر شده است. همه چیز، از شیرهای دوش‌ها گرفته تا برجک توپ‌ها تحت کنترل «محیط محاسباتی کلی کشتی» قرار دارد. برای مثال، به جای دادن داده‌های خام حسگر فشار متصل به لوله‌ها به مهندس کشتی، کامپیوتر مربوطه به طور مناسب واکنش نشان می‌دهد و سپس به خدمه اطلاع می‌دهد تا مراقب تغییرات لوله مورد نظر باشند.

شرح عکس: مغز ناوشکن زام‌والت

همه این توان محاسباتی از جعبه‌های بزرگی (عکس بالا) می‌آید که چاردیواری ماژولار الکترونیک (EME) نامیده می‌شود. در مجموع 16 عدد از این جعبه‌ها درون زام‌والت وجود دارد، که هر کدام از آنها 235 بخش الکترونیک مجزا دارد. درون هر کدام از این محفظه‌ها، قطعات فراوانی وجود دارد که باید بتوان آنها را در مقایسه با تجهیزات مخصوص ساخته شده برای استفاده‌های عمده نیروی دریایی راحت‌تر و ارزان‌تر تعویض کرد.
شناورهای دریایی به نحوی ساخته می‌شود که ده‌ها سال در خدمت باقی بمانند، اما فناوری‌ها کامپیوتری به مراتب سریع‌تر تکامل پیدا می‌کنند. برای اینکه بتوان تجهیزات الکترونیکی زام‌والت را روزآمد نگاه داشت، ساختار ماژولار این محفظه‌ها امکان می‌دهد تا در صورت لزوم، آنها را به راحتی بیرون کشید و با قطعات جدیدتر جایگزین کرد.
سیستم پیشرانه زام‌والت از چهار موتور گازی تشکیل شده که البته هیچ کدام مستقیما به شفت و پروانه‌ها متصل نیستند. این موتورها با تولید 78 مگاوات جریان الکتریسیته، نیروی مورد نیاز دو موتور الکتریکی محرک کشتی را تامین می‌کند. به این ترتیب می‌توان بسته به شرایط مختلف، خروجی توان را در قسمت‌های مختلف کشتی کم یا زیاد کرد. در شرایط عادی، سیستم‌های پیشرانه تنها 20 مگاوات از این انرژی را مصرف می‌کنند؛ بنابراین 58 مگاوات برای استفاده سلاح‌های کشتی باقی می‌ماند. به این ترتیب، نسل آینده سلاح‌ها از جمله لیزرها و تفنگ‌های ریلی بخت مناسبی برای سوار شدن روی زام‌والت دارند که الکتریسیته کافی برای پاسخگویی به نیاز انرژی این سلاح‌های پیشرفته در اختیار دارد.

شرح عکس: دریچه‌های پرتاب موشک

حتی در صورتی‌که این سلاح‌ها روی زام‌والت نصب نشوند، این ناوشکن کماکان سلاح‌های قدرتمندی در اختیار دارد. زمانی‌که زام‌والت وارد خدمت شود، به 2 توپ دوربرد با برد 120 کیلومتر، 2 توپ کوتاه‌برد برای حفاظت از ناوشکن در مقابل کشتی‌های نزدیک، و 80 دریچه پرتاب موشک به شکل 20 مجموعه چهارتایی مجهز است.
اما داشتن اسلحه‌های خوب تنها نیمی از موفقیت در جنگ است. نیمه دیگر موفقیت به توانایی پنهان‌کاری رزم‌ناو بستگی دارد؛ موضوعی که زام‌والت در آن مقام استادی دارد. طراحی بدنه عجیب زام والت -شکل گوه‌ای با سطوح شیب‌دار- باعث می‌شود تا ناوشکن با وجود طول 186 متری و حجم درون آب 16 هزار تنی خود، روی رادار بزرگ‌تر از یک قایق ماهیگیری دیده نشود.

شرح عکس: زام‌والت در مرحله ساخت

علاوه بر ابزارهای نبرد دریایی، زام‌والت به باند فرود هلی‌کوپتر بزرگی مجهز است که به راحتی می‌تواند دو هلی‌کوپتر، یا یک هلی‌کوپتر و یک پهپاد عمود پرواز را روی خود جای دهد. همچنین در این ناوشکن فضای کافی برای اقامت خدمه آنها در نظر گرفته شده است. اگرچه هواپیمای عمود پرواز V-22 بیش از اندازه سنگین است که بتواند از سکوی فرود زام‌والت استفاده کند، اما استفاده از هلی‌کوپتر برای بسیاری از نیازها پاسخگو خواهد بود.

 

منبع:http://khabaronline.ir

:: موضوعات مرتبط: ناوشکن ها , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات ناوشکن امریکایی زام‌والت ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

هواپیمای بی 2 ملقب به روح، بمب افکنی چند ماموریته است که قادر به حمل بمب های معمولی و اتمی نیز می باشد. این بمب افکن به عنوان گامی بلند در تکنولوژی هوایی، نقش مهمی را در برنامه به روز سازی بمب افکن های آمریکایی ایفا نموده است. این هواپیما، دارای قدرت آتش یا رهاسازی بمب به میزان بسیار زیاد و در هر مکانی از جهان است که حتی دفاع های زمینی بسیار نیرومند نیز حریف این بمب افکن نمی شوند.

---

 

بمب افکن اسپیریت

---

این هواپیما در مقایسه با دیگر بمب افکن های عمده آمریکایی مانند بی 52 و بی 1 بی، قابلیت انعطاف پذیری و موثر بودن بسیاری را با خود به همراه دارد و قابل ترین گونه در میان بمب افکن های سرنشین دار است. مهمترین ویژگی این بمب افکن، پنهان کاری و مخفی بودن آن از دید رادار است که توانایی بی نظیری در انهدام ارزشمند ترین پایگاه های دشمن حتی در قلب پدافند های هوایی بسیار سنگین به این هواپیمای بمب افکن می دهد. این ویژگی ها، تماماً موجب شده اند که بی 2 به عنوان تنها بمب افکن قرن بیست و یکم شناخته شود. ویژگی های پنهان کاری، آیرودینامیکی و توانایی حمل مقدار زیادی تسلیحات، این بمب افکن را از سایر بمب افکن های موجود در خدمت متمایز و جدا می سازد. بدین وسیله، این هواپیما قادر است به دور از ترس از شناسایی به وسیله رادار دشمن، در ارتفاعات بالا به عملیات و تجسس پرداخته و آزادی عمل فوق العاده ای نیز داشته باشد.

---

  

بمب افکن اسپیریت در حال سوخت گیری در آسمان

---

همچنین این هواپیمای بمب افکن، به عنوان یک هواپیمای میان قاره ای شناخته می شود، چرا که برد بدون سوخت گیری آن حدود 9.600 کیلومتر بوده و در صورت سوخت گیری هوایی مجدد، دارای برد نامحدود گشته و توانایی سفر به هرجایی در دنیا را خواهد داشت. پنهان کاری این هواپیما در مقابل حتی سیستم های بسیار پیشرفته راداری دنیا، ترکیبی از کاهش اشعه های گرمازای مادون قرمز، صداهای حاصله از موتور ها و ویژگی های بصری یا دیداری که با چشم قابل روئیت است، می باشد. البته جنبه های مختلفی از راز های پنهان کاری این هواپیما، جزو اسرار و اطلاعات طبقه بندی شده اند و اینک، ما تنها می دانیم که استفاده از مواد کامپوزیتی در بدنه، لایه های ویژه جذب امواج روی بدنه و سرانجام طرح بال پرنده، همه و همه به مخفی بودن هر چه بیشتر این بمب افکن کمک می نمایند. ممکن است شما هم دقت کرده باشید که این بمب افکن، دارای سکان عمودی، افقی و یا پایدار کننده های ثبات و حتی نشانی از بدنه هواپیما نیست. این چنین طراحی جالب و زیرکانه ای، به طرح بال پرنده موسوم است که در آن، هواپیما به شکل یک بال که تمامی تجهیزات در این بال تعبیه شده اند طراحی می گردد و امکان پیچش و غلت خوردن توسط تغییر مرکز ثقل هواپیما و یا سطوح کنترلی انتهای این بال پرنده صورت می گیرد، که از مزایای چنین طراحی، می توان به کاهش سطح برخورد امواج راداری اشاره نمود.

---

 

نمایی از کابین پیشرفته و پیچیده بمب افکن اسپیریت

---

در این هواپیما، صداگیرهای ویژه ای برای موتورهای آن در نظر گرفته شده و گازهای موتور نیز قبل از آزاد شدن در فضا، به طور کامل سرد می گردند و اثر مادون قرمز آنان به طور کامل رفع می گردد. همچنین این بال پرنده در قسمت انتهایی به شکل دندان اره ای طراحی شده که این نیز خود نوعی کمک به ویژگی پنهان کاری این بمب افکن است. سپیریت قادر به حمل بازه گسترده ای از انواع بمب های هدایت لیزری، بمب های جی دم و مارک و بمب های هسته ای است که توانایی فوق العاده آن را به طور قابل توجهی مشهود می سازد، چرا تمام این تسلیحات نیز در محفظه های داخلی حمل می شوند. این هواپیما، به صورت مشترک میان شرکت های مشهور آمریکایی نورث روپ گرومن، بوئینگ، هیوز و لینک دیویژن طراحی و ساخته شده است.

---

 

بمب افکن اسپیریت در حال رهاسازی بمب

---

 برای پیشرانش این هواپیما، از چهار موتور توربوفن F-118 جنرال الکتریک با قدرت هر یک 17.300 پوند بهره برداری می شود که همانطور که در بالا ذکر گردید، تدابیر ویژه ای در خروجی های این موتورها به کار رفته است. طول این بمب افکن حدود 20 متر و طول دو سر بال آن 52.12 متر است که از این نظر، هواپیمایی بیشتر در عرض است و به خاطر طرح بال پرنده، جای تعجبی هم ندارد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما، گاه به حدود 152 تن هم می رسد و دارای سقف پروازی معادل 15 کیلومتر است. این بمب افکن، با وجود پیچیدگی نسبی بیشتر نسبت به اسلاف خود، تنها دارای دو خدمه در مقابل برای مثال پنج خدمه برای هواپیمای بی 52 است که خود نکته ای قابل توجه است. در این بمب افکن، خلبانان در کنار هم، سرخلبان سمت چپ و مسئول تسلیحات نظامی در سمت راست، قرار می گیرند. مهم ترین عملیات این هواپیما به زمانی باز می گردد که در عملیات آمریکا بر ضد صربها، این هواپیما از ایالت میسوری آمریکا برخاسته و پس از بمباران کوزوو در شرق اروپا، با موفقیت به همان نقطه مراجعت نمود.

-------------------------------------------------

منبع: air.blogfa.com

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

                  
 

بمب افکن B-1 بمب افکنی است چندمنظوره با برد بلند و توانایی پرواز برای انجام  عملیاتهای بین قاره ای بدون انجام سوختگیری هوایی که برای درگیری با دشمنان  دارای توانمندی بالای دفاع هوایی ساخته شده است. این هواپیما که در ابتدا به عنوان  یک بمب افکن استراتژیک هسته ای در مقابل بمب افکنهای سری TUروسیه ساخته  شده بود، می تواند انواع سلاحهای متعارف  و غیر متعارف را به صحنه نبرد حمل کند.

این پرنده در 2 مدل B-1A و B-1B طراحی و تولید شد که ابتدا مدل B-1A ساخته و مورد استفاده نیروی هوایی قرار گرفت. بمب افکن بی-۱ ای برای اولین بار در تاریخ ۲۳ دسامبر سال ۱۹۷۴ و نمونه اولیه مدل بی-۱بی در تاریخ ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۴ پرواز کرد. هواپیمای بی 1 بی، از خانواده بمب افکنهای سنگین وزن است که به عنوان جایگزینی برای هواپیمای بی 52 تولید شد. مدتها بود که تفکر بر این بود که باید در فکر جانشینی بود که بتواند به خوبی از عهده وظیفه بمب افکن قدیمی و پا به سن گذاشته بی 52 بر آید، چرا که هواپیمای بوئینگ 52، بمب افکنی بسیار قدیمی و متعلق به دهه پنجاه بود که تکافوی نیازهای نیروی هوایی را نمی کرد و همه روزه چند عدد از آنها به جمع هواپیماهای از رده خارج شده با بازنشسته پیوسته و به موزه های هوایی سپرده می شدند.
به خصوص با اعلام طرحی جدید برای بمب افکنی مدرن به نام بلک جک توسط شوروی سابق، دیگر برای نیروی هوایی آمریکا بمب افکن های پیر بی 52 حرفی برای گفتن نداشتند. در این جا بود که با ارائه طرح هواپیمای فوق مدرن B1-A، کارخانه راک ول اینترنشنال Rockwell International وظیفه تولید آن را بر عهده گرفت، اما پس از چندی، متخصصان متوجه آسیب پذیری بسیار بالای این بمب افکن در مقابل رادار شدند و در نتیجه تصمیم بر آن گرفته شد که گونه ای جدیدتر با امکانات بیشتر و ویژگی رادار گریزی بیشتر عرضه شود که نهایتاً موجب طراحی و تولید هواپیمای B1-B شد. هواپیمای B1-B یک بمب افکن دوربرد و میان قاره ای است که قابلیت شلیک انواع موشکهای هوا به سطح ASM مانند کروز و بازه گوناگونی از بمبهای همه منظوره و یا هدایت شونده و بمب های هسته ای را دارا است. این بمب افکن بسیار پیشرفته، می تواند بدون سوخت گیری مجدد، از یک قاره به قاره ای دیگر سفر کند، ماموریت خود را انجام داده و سپس مراجعت کند.

                          

                          

یکی از ویژگیهای چشمگیر این بمب افکن، بالهای متغیر آن است که از تکنولوژی جمع شوندگی برای سرعت های بالا استفاده می کند. در این فناوری، با عقب رفتن بالها در سرعتهای بالا، فشار وارده بر آنها کم شده، در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعتهای بالا تولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواند بالهای خود را به میزان حداکثر باز کرده تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشته باشد. هواپیمای B1-B از چهار موتور توربوفن F-101 GE با سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود 13500 کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای مافوق صوت به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعت حداکثر 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 دارد.

                       

                       

این هواپیما طولی قریب به 44 متر داشته و عرض آن با بالهای کاملا باز حدود 40 متر بوده و با بالهای بسته به حدود 23 متر می رسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر 200 تن است که رقم بسیار قابل ملاحظه ای است. اولین مدل این هواپیما در سال 1985 تحویل شد و بعد از آن از سال 1986 به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در خدمت است، هر چند که به تدریج ظهور بمب افکنهایی چون B-2 عرصه را بر آن تنگ کرده اند. این هواپیما برای پرواز به چهار خدمه (خلبان اصلی، افسر تهاجم، افسر دفاع نظامی، فرمانده هواپیما) نیاز دارد.

سقف پروازی این هواپیما (حداکثر ارتفاعی که هواپیما قابلیت انجام وظیفه پرواز را دارد) حدود 9100 متر یا 30,000 فوت است. قیمت این هواپیما حدود 200 میلیون دلار است که رقم واقعاً سر سام آوری است و هزینه نگهداری آن دستکمی از قیمت آن ندارد. البته برنامه هایی برای بهینه سازی و بهبود بخشی امکانات و تواناییهای این بمب افکن قدرتمند در دست انجام بوده است.

بمب افکن  B-1B  تا کنون  رکوردهای متعددی در سرعت و برد و میزان بار قابل حمل  را به نام خود ثبت کرده است . درسال  1994 این  بمب  افکن از  سوی  انجمن هوانوردی  بین اللمللی به عنوان یکی از 10 هواپیمای به یادماندنی دنیا معرفی شد.

B-1B از سال 1985 تا 1990 به عنوان یک بمب افکن هسته‌ای مطرح بود. اما پس از پایان جنگ سرد، این هواپیمای بمب افکن جهت کاربرد سلاحهای معمولی مورد استفاده قرار گرفت. 32 فروند از این بمب افکن با شروع سال 2001 باز نشست شدند. 68 فروند دیگر از 100 فروند آن همچنان مورد استفاده قرار گرفتند. بر روی این هواپیماها بروزرسانیهای متعددی توسط کمپانی بوئینگ  صورت گرفته تا حداکثر بازدهی را داشته باشند.

عملیات و دستاوردها
هواپیمای B-1B در چندین نبرد مهم شرکت داشته و عملکرد فوق العاده ای از خود به نمایش گذاشته است. از جمله مهمترین آنها می توان این عملیات را نام برد:
عملیات روباه صحرا در سال 1998 در عراق
عملیات نیروهای ائتلاف بین المللی علیه صربستان در سال 1999 در کوزوو
اشغال عراق در سال 2003

 

                                       

مشخصات هواپیمای B-1

نوع کاربری: بمب افکن سنگین

کارخانه سازنده:راک ول اینترنشنال

تعداد خدمه: ۴ نفر شامل ۱نفر خلبان اصلی و ۱ افسر تهاجم و یک نفر افسر دفاع نظامی و فرمانده هواپیما

قیمت: ۲۸۳ میلیون دلار

نیروی محرکه: ۴ عدد موتور توربوفن مدل F-101-GE-102 جنرال الکتریک با پس سوز و ۳۰۰۰۰پوند تراست در هر کدام با پس سوز

طول: ۴۴٫۵ متر

دهنه بال: در حالت باز ۴۱٫۸ متر و در حالت بسته ۲۴٫۱ متر

ارتفاع: ۱۰٫۴ متر

وزن خالی:۸۶۱۸۰ کیلو گرم

حداکثر وزن برخاست:۲۱۶۶۳۰ کیلو گرم

حداکثر سرعت:۱۴۴۸ کیلومتر بر ساعت یا ۱٫۳۴ ماخ

حداکثر ارتفاع پروازی: بیشتر از ۳۰۰۰۰ فوت

حداکثر برد: این بمب افکن دارای قابلیت سوخت گیری هوایی است و قابلیت قاره پیمایی دارد.
 

________________________________________________________

گردآوری تصاویر و ویرایش متن: newcoy.persianblog.ir (کاوه)

 منابع:

centralclubs.com

arteshi.com

fighter.pib

tebyan.net

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: بمب افکن B-1 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

                      

جنگنده اف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا و شرکت های مشهور هواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت های مختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کار کرده بودند.

این هواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه برای نیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیزبود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکل وامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی های موتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکل موتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال های متغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجه تا 72 درجه قابل تغییر است.

                       

از سالها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی های مناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بالهای پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگنده ها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمی طراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها راتنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستم بال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و این وزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار می آید.

درشرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده وبیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برای سرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر،می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرارگرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانند هواپیماهای مسافربری است که بدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دوخلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیت باز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هردو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.

                      

این هواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنهابا سوخت داخلی خود، دارای برد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازن سوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی وتعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. این جنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 که در جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.

طول این هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد که این طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیارمناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروش خارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگ ویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها به شمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستین بار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، درسال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.

مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن
شرکت سازنده: جنرال داینامیکس
تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسلیحات)
اخرین قیمت: 75 میلیون دلار
نوع موتور: 2 عدد پرات اند ویتنی TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر کدام با پس سوز
طول: 22 متر
عرض: در حالت بالهای باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر
ارتفاع: 5.13 متر
حداکثر سرعت: 2.5 ماخ یا 2700 کیلومتر
ارتفاع پروازی: 60000 پا
وزن خالی: 21376 کیلوگرم
بیشترین وزن: 45 تن
برد: با تانکر های اضافی سوخت 5700 کیلو متر
وزن تسلیحات: 11250 کیلوگرم

______________________________________________________

منبع:

fighterplan.blogfa.com

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: هواپیمایF-111 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

                          

 

می توان گفت که جدیدترین هواپیمای نظامی آمریکا،جنگنده مشترک عمود پرواز f35 است که هم اکنون در حال در طراحی و ساخت بوسیله شرکت لاکهید مارتین می باشد.  این جنگنده طی یک برنامه مشترک توسط شرکت های نورث روپ گرومن، BAE سیستمز، پرات اند ویتنی و رولزرویس ساخته می شود.

جنگنده JSF، جنگنده ایست چندماموریته که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه آن به شمار می آید. اگر به تصاویر این هواپیما دقت کنید، می بینید که این هواپیما تا حدود زیادی به جنگندهF/A-22 Raptor شباهت دارد و طرح کلی آن مشابه این هواپیما بوده و هم چنین تا حدود زیادی نیز از فناوری های مشترکی بهره می جویند. این هواپیما، در پاسخ به نیاز به هواپیمایی که قابلیت پرواز عمودی را داشته باشد، در مرحله طراحی قرار گرفت، چرا که هواپیمایی که بتواند عمودی از زمین برخیزد، دارای فرسایش قطعات پایین تر و مهمتر از آن طول باند کمتر می باشد که آن را به وسیله ی بهینه ای برای برخاست از روی ناوهای هواپیمابر و همچنین فرود بر روی آنها تبدیل می کند. برای انجام این مهم، این هواپیمای پیشرفته تک موتوره، از سیستم وکتورد تراست یا کشش منحرف شده بهره می جوید، یعنی ابتداً همانند موتورهای توربوپراپ نیروی موتور ابتدا به یک جعبه دنده برای کاهش دور انتقال یافته سپس به یک فن یا پنکه عمود بر سطح زمین منتقل می شود. این پنکه نیروی مورد نیاز هواپیما را برای برخاستن تا یک ارتفاع مطمئن تامین کرده و پس از آن، به تدریج قدرت موتور بیشتر به سمت خروجی موتور متوجه شده و از قدرت لیفت فن کاسته می شود و هواپیما به جلو رانده می شود. در سیستم قدرت این هواپیما، برای برخاست، ابتدا دریچه ای زیر و بالای کابین خلبان باز شده و از آن جا لیفت فن هوا را با سرعت زیاد از بالا به سمت پایین پمپاژ می کند. همزمان با این کار، خروجی انتهایی موتور نیز به سمت پایین برگشته و نیروی تراست رو به پایین تولید می کند. این دو محل تولید نیرو، بالانس هواپیما یا تعادل آن را نیز بر قرار می سازند.

ادامه مطالب به همراه عکس های بیشتر را در ادامه مطلب مشاهده کنید...

 

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات هواپیمایF-35 , هواپیمای جنگنده f35 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

                             

اف-۲۲ رپتور
نوع هواپیما	جنگنده برتری هوایی-هواپیمای پنهان‌کار
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده	لاکهید مارتین، سیستمهای دفاعی یکپارچه بویینگ
نخستین پرواز	ی‌اف-۲۲ ۲۹ سپتامبر ۱۹۹۰ اف-۲۲: ۷ سپتامبر ۱۹۹۷
تاریخ رونمایی	۱۵ دسامبر ۲۰۰۵
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده
تعداد ساخته‌شده	۱۸۷ عدد عملیاتی و ۸ عدد آزمایشی
هزینهٔ پروژه	۶۶.۷ میلیارد دلار
بهای هر فروند	۱۵۰ میلیون دلار (قیمت‌های سال ۲۰۰۹)
مدل‌های دیگر	اکس-۴۴ مانتا اف‌بی-۲۲

پس از اعلام برنده شدن طرح YF-22 در برنامه تولید جنگنده پیشرفته (ATF)، جنگنده ی F-22 موسوم به Raptor براساس نمونه ی اولیه YF-22 طراحی شد.

برنامه تولید F-22 ، پروژه‏ای در جهت ساخت جنگنده‏ی برتری هوایی نسل بعد است جهت مقابله سریع با هرنوع اقدام در هر نقطه‏ای از جهان. این هواپیمایی است که باید به حریم هوایی دشمن نفوذ کند و قابلیت دید اول – شلیک اول را بر علیه اهداف گوناگون، داشته باشد. (First-look, First-kill)
مهمترین مشخصه ی F-22 کمتر دیده شدن در رادار دشمن، مانورپذیری بالا، سیستم های پروازی (آویونیک) یکپارچه شده و طراحی آیرودینامیک ویژه است که اجازه می دهد جنگنده بدون استفاده از پس سوز موتورها، به سرعت بالای صوت برسد. (عدم استفاده از پس سوز، امکان رهگیری هواپیما توسط دشمن را بسیار کم می کند)

ویژگی پنهان کاری (Stealth)
این مشخصه، کمک زیادی به بقا و ادامه ی نبرد F-22 می کند و باعث می شود تا دشمن نتواند اطلاعات مهمی از انجام عملیات توسط این جنگنده بدست بیاورد.

ویژگی یکپارچه سازی سیستم های پروازی (Integrated Avionics)
این مشخصه به خلبان F-22 کمک فوق العاده ای می‏کند تا اطلاعات بسیار دقیقی از وضعیت دشمن بدست آورد. این اطلاعات می‏تواند وضعیت پروازی جنگنده‏های دشمن، نحوه‏ی آرایش نیروهای زمینی، شناسایی سیستم‏های راداری منطقه و . . . باشد. ضمن اینکه سیستم‏های الکترونیکی پیشرفته‏ی F-22 این امکان را (به خلبان اف22) می‏دهد تا حتا از آرایش قبلی نیروهای دشمن آگاه شود. (Off-Board Information) این اطلاعات براساس حرارت برجای مانده از موتور وسائل نقلیه‏ی دشمن یا حرارت موشکها و مهمات شلیک شده بدست می آید.

نمایی از کابین دیجیتالی و بسیار پیشرفته ی F-22

 

سوپر کروز (Super cruise)
این مشخصه «افزایش دقت مهمات استفاده شده» است که (به اف22) این امکان را می‏دهد که با سرعت بیشتری از میدان نبرد خارج شود و بدین طریق امکان ضربه خوردن یا رهگیری توسط دشمن را کم می‏کند.

موتورها
اولین انتظاری و قابلیتی که از موتورهای F-22 می رود این است که بدون آنکه از پس‏سوز استفاده کند به سرعت فراتر از صوت دست یابد ضمن اینکه مصرف سوخت مناسبی در این حالت داشته باشد زیرا در سایر جنگنده ها، دست یابی به سرعتهای فراصوت، با استفاده از پس‏سوز ممکن می شود که همراه با مصرف سوخت بسیار بالاست. با این مشخصه، اف22، مدت زمان بیشتری می تواند پرواز کند.
البته این انتظار نیز (از موتورهای اف22) می‏رود که در پروازهای زیرصوت نیز عملکرد خوب خود را حفظ کرده و مصرف سوخت بسیار کمی نیز داشته باشند.

سیستم تغییردهنده خروجی موتور (تغییر بردار رانش)

اولین وظیفه‎ی تعریف شده برای F-22 نبرد هوایی است که برای این کار، حمل 6 موشک میان برد AIM-120C (آمرام) به همراه 2 موشک کوتاه برد AIM-9M (سایدوایندر) پیش بینی شده است.
برای نبرد هوا به زمین (Ground Attack)، اف22 با 2 عدد بمب هدایت شونده‏ی 1000 پوندی بسیار دقیق JDAM ، 2 موشک AIM-120C و 2 موشک AIM-9M تجهیز می‏شود.
(JDAM = Joint Direct Attack Munitions)
JDAM ها، بمب‎هایی هستند که به وسیله سیستم مکان یابی ماهواره ای (GPS)، هدایت می‎شوند. این بمبها، به اف22 این امکان را می‎دهند که در هوای نامناسب جوی (ابر، مه، برف و . . .) بتواند تکمیل کننده ماموریت (ناتمام مانده‏ی) جنگنده‏ی F-117 یا جنگنده‏ی JSF در حمله به اهداف زمینی باشد.
(JSF = Joint Strike Fighter) 

F-22 در نگاه اول، جنگنده‏ای تمیز و عاری از مهمات به نظر می‎رسد. این مشخصه به دلیل آن است که مهمات در محفظه‏های مخفی داخل بدنه حمل می‎شوند و برخلاف سایر جنگنده‏ها، از محفظه‏های خارجی بدنه برای حمل مهمات در اف22 به طور معمول استفاده نمی‏شود. این ویژگی مهمی برای حفظ قابلیت پنهان کاری اف22 از رادار دشمن است. زیرا نصب مهمات باعث بازتابش امواج رادار دشمن شده و ویژگی پنهان‎کاری اف22 را از بین می‎برد. همچنین مخفی بودن مهمات، از میزان پسا (اصطکاک هوا) کم می کند امری که برای پرواز فراصوت بدون استفاده از پس سوز بسیار لازم است. کم شدن پسا، برد پروازی اف22 را نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‏دهد زیرا باعث کاهش مصرف سوخت می‎شود.

ادامه به همراه عکس بیشتر در ادامه مطلب...

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات f-22امریکایی ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

                       

هواپیمای جنگنده اف20 ملقب به تایگر شارک به معنای کوسه ببرساخت شرکت نورثروپ گرومن در سال 1982 وارد عرصه خدمت گشته و اولین پرواز خود را نیزهمین سال در 30 آگوست به ثبت رسانید. این جنگنده را می توان نوع ارتقا یافته وبهبودیافته هواپیمای جنگنده اف-5 تایگر برشمرد.

این جنگنده تاکتیکی برخلاف جنگنده اف-5 با دو موتور، از یکموتور نیرومند اف 404 ساخت شرکت جنرال الکتریک با قدرت کشش یا کشش خشک استاتیکیمعادل 18000 پوند بهره می برد. لازم به ذکر است این موتور یک از کارآمدترین وقابلاطمینان ترین موتورها در جهان بوده که در هواپیمای ناونشین اف-18 ای نیز مورداستفاده قرار می گرفت. جنگنده اف-20 را می توان یکی از سازگارترین هواپیماها از نظرجوی به حساب آورد. همچنین این جنگنده از ترکیب ویژگیهای جالبی برخوردار است که  ازآنها می توان به توانایی حمل بیش از 8300 پوند تسلیحات خارجی و 5 پایلون سوخت اشارهکرد. به علاوه این هواپیما قادر به حمل 6 موشک سایدوایندر در ماموریت های هوابههواست. برای نبردهای هوابه زمین نیز 6800 پوند تسلیحات قابل حمل وجود دارد. دو توپ 20 میلی متری داخلی نیز جزو تجهیزاتی بوده که در اف-20 تعبیه شده بودند. همچنین ازتجهیزات اویونک این جنگنده می توان به رادار چند حالته جنرال الکتریک، لیزر خودکارهانی ول، سیستم هد آپ دیسپلی  یا دستگاه مربوط به هدفگیری و اطلاعات مربوط به آن کهدر شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده جنرال الکتریک، سیستم ها و نمایشگر های دیجیتالیو دستگاه های کنترلی بندیکس و سیستم ماموریت کامپیوتری تلدیان اشارهنمود.

                         

هریک از موارد فوق نیز کارایی جالبی به این جنگنده داده است،برای مثال سیستم رادار چند حالته خلبان را قادر به شناسایی و یافتن و مسیریابی هدفدر رسایی وبردی معادل 48 ناتیکال مایل می سازد همچنین سیستم ماموریت کامپیوتریهواپیما را در هماهنگ سازی و سازماندهی مهمات و تسلیحات جنگی یاری می نماید. لازمبه ذکر است سیستم اچ یو دی هد آپ دیسپلی این جنگنده نیز قابلیت های جالبی را درزمینه مکان یابی و وضعیت استقرار سلاح ها در شرایط بحرانی را برای خلبان ودر سطح ورسایی چشم وی فراهم آورده است.

                          

این امکانات خلبان را قادر به شناسایی صحیح هدف بدون نظرانداختن به پایین و نشان دهنده ها می سازد، چرا که تمام اطلاعات اعم از ارتفاع وسرعت در این صفحه نقش می بندند. نورثروپ در این طرح یک کاناپی وسیع و در عین حالجدید را طراحی نمود که میدان دید را نسبت به جنگنده های پیشین این شرکت نزدیک به 50درصد افزایش داده بود. توسعه در زمینه جا و وضعیت سر نیز هرچه بیشتر و بیشتر بهوضعیت دید خلبان می افزود چرا که این مسایل در شرایط بحرانی بسیار موثر و تعیینکننده هستند. از ویژگی های مثبتآیرودینامیکی این جنگنده می توان به بزرگتر نمودنزائده روی بال ها اشاره کرد که 30 درصد برا را برای مانورهای گوناگون افزایش میداد.

                         

شکل دماغه نیز جنگنده را برای انجام مانورها در ارتفاعات بالاتراز طرف لبه حمله خود توانا می ساخت. بدنه هواپیما نیز قادر به مقاومتی به نسبت 9 جییا شتاب گرانشی زمین بود. جنگنده اف20 برای نگهداری نیز ساده و قابل اطمینان بوده ودر مقایسه با جنگنده های همزمان از درجه بهتری برخوردار بود. اف-20 حدود 53 درصد ازسوخت بهینه تری برخوردار بوده و کم مصرف تر به حساب می آمد و 63 درصد از نظر عملیاتنگهداری مقرون به صرفه تر بوده و به این شیوه از چهار نظر قابل اطمینان به نظر میرسید. حداکثر سرعت این هواپیما 2 ماخ و از سقف پروازی نزدیک به 20 کیلومتر برخورداراست که مشخصاتی بسیار مطلوب برای یک شکاری محسوب می شوند.

 

 

iranharrier.comبرگرفته از

http://newcoy.persianblog.ir

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات کامل هواپیمایf-20 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

                          

تاریخچه پیدایش
جنگندهء F-18 بر پایهء یکی از جدیدترین جنگنده‏های ساخت شرکت نورثروپ، یعنی Cobra YF-17 ساخته شد. در دههء 1970، YF-17 به منظور رقابت با جنگندهء F-16 جهت انتخاب «جنگندهء سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد.

ولی در نهایت جنگندهء F-16 توسط نیروی هوایی انتخاب شد. در آن زمان، مقامات ارشد نیروی دریایی، دریافتند که جنگندهء ساخت نورثروپ، توان بالقوه بسیار بیشتری نسبت به F-16 جهت جایگزینی هواپیماهای قدیمی نیروی دریایی، یعنی A-7 Corsair دارد.

نورثروپ و مک دانل‏داگلاس تصمیم گرفتند به طور مشترک، جنگندهء F-18 را برای ناوهای هواپیمابر و جنگندهء A-18  را برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی، تولید نمایند. اما این دو پروژه کمی بعد باهم ادغام شدند و نتیجه جنگندهء چندماموریتهء F/A-18 از آب درآمد.
به منظور حفظ قابلیتهای چندماموریته، در قلب جنگندهء F-18 یک رادار پرقدرت چندحالتهء ساخت هیوز قرار داده شد که هم در ماموریتهای هوا به هوا و هم در ماموریتهای هوا به زمین، موثر و کارا بود.
جنگندهء جدید، مجهز به سیستم‏های پیچیدة الکترونیکی، نمایشگرهای تلویزیونی، موتورهای قدرتمند، توانایی حمل انواع جنگ‏افزار و قابلیت آئرودینامیکی خاصی بود که اجازه می‏داد جنگنده بتواند با زاویهء حملهء بالاتری پرواز نماید. در نهایت، جنگندهء F-18، فراتر از آن چیزی شد که مورد انتظار بود با قابلیت مانورپذیری خوب و توانایی بسیار موثر در انجام عملیاتهای متفاوت.
بدین ترتیب، جنگندهء F-18 با موفقیت وارد خدمت در ناوهای نیروی دریایی و نیروی هوایی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد و جایگزین جنگنده‏های A-7 و F-4 فانتوم گردید.

F/A-18 موسوم به Hornet – به معنی زنبور سرخ – جنگنده‏ای است دو نفره، دو موتور، چندمنظوره (جنگندهء تهاجمی) که می‏تواند هم از روی ناوهای هواپیمابر عمل نماید و هم از پایگاههای زمینی.
برای F/A-18 انبوهی از ماموریتهای گوناگون تعریف شده است: ایجاد برتری هوایی، اسکورت جنگنده‏ها، خنثاسازی دفاع هوایی دشمن، عملیات جاسوسی و اکتشافی، هدایت عملیات هوایی، پشتیبانی دور و نزدیک هوایی و قابلیت عملیات در شب.
F/A-18 جایگزین جنگنده‏های F-4B ،A-7 Corsair در دههء 1970 و جنگندهء A-6 Intruder در اواخر دههء 1990 شد.
F/A-18 به وسیلة سیستم دیجیتالی پرواز با سیم (Fly Bye Wire or FBW) کنترل می‏شود که این امر کیفیت بسیار خوبی را در هدایت هواپیما سبب می‎‏شود و موجب می‏شود خلبان با سهولت بیشتری به هدایت جنگنده بپردازد. این سیستم به هنگام مانورهای سنگین، به خلبان اجازه می‏دهد تا تمرکز خود را بر روی عملیات و استفاده از تسلیحات از دست ندهد.
نسبت کشش به وزن این هواپیما در حالت خشک (بدون پس‏سوز) نیز فوق‏العاده است و این جنگنده در هنگام برخورد با دشمن، از توانایی خوبی در استفاده از قدرت بالای موتور در حالت بدون پس‏‎سوز پیدا می‏کند.

قدرت بالای این جنگنده که توان خوبی در خارج شدن از مهلکه را می‏دهد مورد تایید اغلب خلبانان هورنت است. علاوه بر این، F/A-18 اولین جنگندهء نیروی دریایی است که سیستم‏های دیجیتالی را یکپارچه کرده است؛ (MUX) مدار انتقال اطلاعاتی است که تعدادی ورودی را به تعداد کمتری خروجی ترکیب می‏کند. حسن این نوع طراحی این است که زمینهء ارتقاء مداوم را به شکل آسان‏تری فراهم می‏سازد.
در طی 15 سال عملیات و تجربه، F/A-18 ثابت کرده است که بهترین جنگندهء تاکتیکی برای ناوهای هواپیمابر است. F/A-18 دارای شاخصه‏های نظامی مورد علاقهء فرماندهان نیروی دریایی ایالات متحده است. F/A-18 اغلب ماموریتهای خود را در یوگوسلاوی و عراق با موفقیت به انجام رسانده است و تنها نقصان این جنگنده، کمبود سوخت جهت مداومت پروازی بیشتر است.

                       

گونه‏های مختلف F-18

F/A-18A/B Hornet
در این مدل‏، عمده مشخصات و ریزه‏کاری‏های جنگندهء YF-17 حفظ شده است، با این حال از دل این هواپیما‏، جنگندهء جدید F-18 سربرآورده است؛ جنگنده‏ای یک نفره، با قابلیت تهاجمی که انبوهی از تکنولوژی‏های جدید و سیستم‏‎های دیجیتالی کامپیوتری در آن به کار رفته است. در کابین این جنگنده، از یک جفت سیستم لولهء‌ اشعهء کاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده است و سیستم کنترل بر اساس ارزیابی دستورات خلبان, کنترل پرواز را شبیه‏سازی می‏کند. سیستم‏های تعبیه شده در این جنگنده برای دو ماموریت در نظر گرفته شده‏اند. (احتمالن منظور ایجاد برتری هوایی و عملیات زمینی - ضد کشتی می‏باشد)
در حین طراحی، نوع آموزشی (دو سرنشینه) نیز به تعداد اندک و به نام TF/A-18 ساخته شد. این نوع نیز بر اساس مدل F/A ساخته شد و تنها شامل اندک تغییراتی شد، ضمن اینکه نوع دو سرنشینه نیز با حفظ قابلیت انجام عملیات نظامی ساخته شد.
اولین پرواز F/A-18 به تاریخ نوامبر 1978 انجام شد. F/A-18 و نوع دو سرنشینه نیز که بعدها به نام F/A-18B نامیده شد، مورد آزمونهای گوناگون پروازی در مرکز آزمون نیروی دریایی (Naval Air Test Center) قرار گرفت.
در حین این آزمونها، بر روی نقاط ضعف و مشکلات جنگنده (به خصوص قطعات جدید) تمرکز زیادی انجام گرفت و این ارزیابی، باعث شد قطعاتی که به نوعی مشکلاتی در طراحی داشتند، با طراحی مجدد، مشکلشان حل شود. اغلب قطعاتی که مورد تغییر قرار گرفتند، قطعات ساخت‏افزاری و مکانیکی هواپیما بودند و سیستم‏های دیجیتالی، دستخوش تغییر نگشتند.
                        

                    

مطالب بیشتر به همراه عکس هاس بیشتر در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات هواپیمایf/a-18 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

هر جنگنده ای یا به طور کلی هر هواپیمایی، ویژگی یا خصوصیتی دارد که به وسیله آن برتری خود را بر رقیبانش اثبات می کند. اما جمع شدن تمام ویژگی ها و صفات مطلوب برای یک جنگنده در یک هواپیمای به خصوص، قدری مایه شگفتی است، اما واقعیت هم دارد و این مسئله در هواپیمای جنگنده ی اف-15 ایگل، رویایی حقیقی است.

                         

هواپیمای F-15 مشهور به عقاب آسمان ها

---

باز هم باید به سال های جنگ سرد برگردیم، چرا که بی شک در این سالها، بزرگترین تحولات در علم هوانوردی روی داد و برای تشریح این تحولات، توصیف حال و هوای آن دوران، امری اجتناب ناپذیر است. در آن دوران، پس از آشکار شدن ضعف هواپیمای اف-4 فانتوم در برابر جنگنده های جدید روسیه، هواپیمای اسطوره ای اف-14 تامکت به خدمت نیروی دریایی آمریکا در آمد، اما نیروی هوایی همچنان از فانتوم های قدیمی استفاده می کرد. بسیاری از جمله خود شرکت گرومن به نیروی هوایی به خدمت گرفتن تامکت را پیشنهاد کردند، اما چه بهتر که نیروی هوایی هیچگاه این پیشنهاد ها را نپذیرفت چرا که نتیجه آن شد که هواپیمایی نوین به نام اف-15 ایگل که مخصوصاً برای نیروی هوایی و جنگ های هوا به هوا طراحی شده بود، متولد گردید.

                     

هواپیماهای F-15 در حال پرواز جمع

---

به راستی F-15 چگونه جنگنده ای است

هواپیمایی که توسط شرکت مک دانل داگلاس طراحی شده بود، می توانست به شایستگی از عهده هر گونه جنگ هوایی برآید، خواه که این نبرد یک نبرد نزدیک یا Dog Fight یا خواه یک نبرد دور یا ماورای دید بصری یا BVR بود. شرکت مک دانل داگلاس برای طراحی اف-15، از شیوه های طراحی بال با جدید ترین متد های آیرودینامیکی بهره جست. اما با وجود این، در نخستین پروازهای این جنگنده که از 27 جولای 1972 آغاز شد، اشکالاتی همچون ناپایداری و لرزش شدید در بال ها در سرعت های نزدیک به سرعت صوت ظاهر گشت که بعداً با طراحی دوباره لبه حمله و لبه فرار بال و همچنین تغییراتی در پروفیل آن، این مشکلات نیز تا حدود زیادی برطرف گردید. اگرچه استفاده از فلز تیتانیوم که به مراتب از فولاد سبک تر و مقاوم تر است و همچنین به کاربردن دریچه های ورودی موتور متغیر، اجازه دستیابی به سرعت های بالای 2.5 ماخ را به اف-15 می داد، اما اجازه پرواز با این سرعت در حالی که هواپیما به طور کامل با تسلیحات مختلف لود شده است مشکلاتی را برای ادامه پرواز به وجود می آورد. بدین ترتیب، سرعت هواپیمای اف-15 در حالت مسلح به 1.78 ماخ محدود شده است و کامپیوتر های کنترل کننده سرعت، اجازه دستیابی به سرعت های بالاتر را به خلبان نمی دهند. طراحی هواپیمای اف-15، انقلابی در در طراحی کاکپیت هواپیماهای جنگنده نیز به شمار می آمد. این هواپیما با در اختیار گذاشتن کاکپیتی وسیع، دید بسیار عالی را برای خلبان فراهم آورده و نشان دهنده ها در بهترین وضعیت ممکن برای راحتی خلبان در جای خود قرار داده شده اند. پس از تولید 410 فروند از مدل های A و مدل آموزشی B از این هواپیمای تاکتیکی قدرتمند، مدل های C و D نیز با تغییراتی چون موتورهای نیرومندتر و رادار جدید AN/APG-70 معرفی شدند

بقیه به همراه عکس های بیشتر در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات هواپیمایf-15 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

جنگنده اف-14 تامکت هواپیمایی دو موتوره، بال متغیر و دو سرنشینه می باشد که به منظور حمله، رهگیری و نابودی جنگنده های دشمن به صورت بیست و چهار ساعته و در هر وضعیت جوی و اقلیمی طراحی گشته است و قادر به انجام عملیات از روی ناو هواپیمابر نیز می باشد.

                         

 

اف-14 تامکت متعلق به نیروی دریایی آمریکا در حال پرواز

---

اف-14 قادر است به طور همزمان بیست و چهار هدف را به وسیله سیستم های راداری پیشرفته خود شناسایی کرده و به وسیله موشک فوق پیشرفته فینیکس- که بر روی هیچ جنگنده دیگری قابل نصب نمی باشد- شش فروند از آنان را نابود نماید. همچنین تسلیحات اف-14 شامل موشک های دیگری از جمله موشکهای هوا به هوای ساید ویندر AIM-9L، موشک اسپارو AIM-7 و موشک پیشرفته برد متوسط آمرام AIM-120 و ترکیبی از راکتها و بمب های دیگر نیز می شود. همانطوری که بیان شد، اف-14 جنگنده ای دارای دو خدمه و دو سکان عمودی و همچنین بال های متغیر می باشد. موتورهای اف-14 به طور موازی هم و در یک ساختار مرکزی شکل گرفته اند.

ترمز های بال پروانه ای اف-14 در بین دو سکان عمودی و در سطوح بالا و پایین بدنه واقع شده اند. باله ای این جنگنده به منظور جمع شدن اتوماتیک در هنگام پرواز البته همراه با یک کنترل دستی برای تغییر اندازه زاویه بالها در مواقع غیر پرواز برنامه ریزی شده اند. دو سکان عمودی، متمایل بر روی سطح بالایی موتور و منحرف به سمت خارج سوار شده اند. دامنه عادی جمع شدن بالها از 20 درجه تا 68 درجه و برای جاگیری کمتر روی عرشه ناوهای هواپیما بر تا 70 درجه می باشد. نا گفته نماند سرعت جمع شدن بالها 7/5 درجه بر ثانیه است. برای کنترل غلتش کمتر از 57 درجه اف-14، از بالچه هایی در نقطه ابتدایی بالها و نزدیک ورودی موتورها استفاده می نمایند که به صورت جداگانه عمل می نمایند. اگز از جلو به اف-14 نظری بیفکنیم، دو مدخل ورودی هوای بزرگ را مشاهده می نماییم که اندکی به سمت خارج متمایل شده اند. این اندک تمایل به منظور تقلیل مقاومت بین هوای موتور و لایه های جانبی ای موتور صورت گرفته است.گازهای اگزوز موتور ها از میان فلپ های مکانیکی متغیر، که در دور های مختلف موتور به اندازه معین و به طور منظم باز و بسته می شوند، خارج شده و فشار نیروی تولیدی موتور را ایجاد می نماید. اخیراً با استناد بر مطالعاتی که بر روی گازهای خروجی موتور های اف-14 انجام شد، نیروی دریایی محدودیت هایی را برای پرواز آن در ارتفاعات کم و سرعت های بالا در چنین فواصلی قرار داد و کاربرد سیستم پس سوز برای اف-14 های مدل D و B در هر ارتفاعی به جز موارد بحرانی و موقعیت های خطرناک نظامی و جنگی ممنوع گردید. اف-14 گرومن، اصلاً برای جایگزینی هواپیمای اف-4 فانتوم طراحی گردید و اولین اف-14 مدل A در اوسط دهه 1970 معرفی شد.

اف-14 مدل +A، مدل ارتقا یافته اف-14 A، با موتور های جدید جنرال الکتریک F-110، که هم اکنون هم در تمام ناوگان های دریایی آمریکا معمول است، بیش از یک حریف معمولی برای هواپیماهای هم سطح به شمار می آید. سیستم پالس دوپلر AWG-9 یک رادار چند حالته است که قادر به شناسایی بیست و چهار هدف به طور همزمان و شلیک مستقیم به شش عدد از آنان می باشد. البته این سیستم که در دهه 1960 طراحی شده است، یکی از قدیمی ترین سیستم های رادار هوا به هوا می- باشد که هنوز هم بسیار پرقدرت می نماید و با استفاده از نرم افزار های کنترلی جدید توانایی های آن برای تبدیل به یک سیستم برای قرن بیست و یکم افزایش می یابد.

کاکپیت اف-14 دارای یک سیستم هد آپ دیسپلی (HUD-Head Up Display) کیسرAN/AVG-12  و دستگاه نمایش موقعیت افقی و عمودی هواپیما می باشد. همچنین یک دستگاه دوربین راداری نورث راپ AN/AXX برای شناسایی هدف های ماورای دید بصری (BVR) در دوردست به کار می رود. در اف-14 یک سیستم تلوزیونی وضوح بالای مداربسته با قابلیت پخش انتخابی در هر یک از کاکپیت ها (FOV) نیز تعبیه شده است. این سیستم مدار بسته می تواند با نصب در کاکپیت عملیات را به وسیله سیستم تلوزیونی کاکپیت ها ضبط نماید. البته یک سیتم جدید تر نیز در حال نصب بر روی هرسه مدل اف-14 (A+,B,D) می باشد. تجهیزات الکترونیکی اف-14 نیز شامل رادار هشدار دهنده و کنترل AN/ALR-45، رادار هشدار گیرنده AN/ARL-50، سیستم پرتاب فلر یعنی همان گوی های آتشینی که باعث گمراه شدن موشک های حرارتی می شوند AN/ALE-29/39 که این سیستم در بین دو سکان عمودی در پشت بدنه هواپیما قرار گرفته است و سیستم سردرگم کننده رادار های دشمن Sanders AN/ALQ-200 Deception Jamming Pod می شود.

بقیه به همراه عکس بیشتر در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات هواپیمایf-14 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

                        

F-5 به عنوان یک جنگنده صادراتی ارزان قیمت در راستای برنامه های کمک نظامی به کشورهای هم پیمان آمریکا تولید شد. F-5 یک جت جنگنده دو موتوره کوچک با سطح بال کم و بهینه سازی شده جهت تعمیر و نگهداری آسان بود. F-5 هیچگاه در مقیاس وسیع توسط نیروی هوایی آمریکا به کار گرفته نشد ؛ اما به واسطه داشتن خصوصیات مشابه با MIG-21 ، از آن به عنوان هواپیما متخاصم ( در مانورهای هوایی ) استفاده می شد. F-5A ( که 799 فروند از آن تولید شد) یک هواپیمای بسیار ابتدایی با حداقل تجهیزات بود ، حال آنکه F-5 E Tiger II ( که 1166 فروند از آن تولید شد) دارای قابلیتهای بسیار بیشتری بود. نهایتاٌ هواپیمای اصلاح شده و تک موتوره F-5G با نام جدید F-20 تولید شد. دستکم 28 کشور F-5 را به کار گرفتند.

F-5A Freedom Fighter

                          

نوع: F-5A

 کشور سازنده : آمریکا

 ماموریت : جنگنده

 

سال ورود به خدمت : 1963

 

سرنشین : 1 نفر

 

موتورها : 2 * 1800 kg G.E. J85-GE-13

 

سطح بال : 15.79 m2

 

طول بال : 7.70 m

 

طول : 14.38 m

بقیه به همراه تصاویر بیشتر در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات هواپیمایf-5 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

                            

f-2که برای وزارت دفاع ژاپن ساخته شده ،نتیجه برنامه ژاپن و امریکا برای ساخت مشترک جنگنده است.صنایع سنگین میتسوبیشی سازنده اولیه است و شرکت لاکهید مارتین اکروناتیک شرکت اصلی آمریکایی دست اندرکار در این طرح می باشد.

F-2A نوع تک سرنشین آن است و F-2B نوع دو کابینه  است.وزارت دفاع ژاپن در نظر داشت که ۱۳۰ جنگنده F-2 را تهیه کنند (۸۳ تک کابین و ۴۷ عدد دو کابین).با اینکه تا به حال ۷۶ سفارش انجام شده ،اما آینده این برنامه نامشخص است.

در سال ۱۹۸۷ میلادی وزارت دفاع ژاپن چندین مدل ازF-16C را به جای FS-X ژاپنی که انتخاب کرده ،جایگزین جنگنده F-1 میتسوبیشی کند و در سال ۱۹۸۸ میتسوبیشی بعنوان سازنده اصلی این جنگنده انتخاب شد که این جنگنده را F-2 نام گذاشتند.این برنامه شامل انتقال تکنولوژی از امریکا به ژاپن بود و در تقسیم هزینه ۶۰ درصد سهم ژاپن و ۴۰ درصد سهم امریکا می شد.

ادمه موضوع همراه با عکس های بیشتر در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های ژاپن , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات جنگندهf-2 ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

1-مانور پذیری:یعنی توانایی شیرجه زدن سریع و ناگهانی-اوجگیری قدرتمندانه و گردش کردن تند و بسته برای پیشدستی نمودن در متوجه کردن دماغه هواپیما بسوی هواپیمای دشمن

2-دید:با وجود تمامی امکانات راداری-کنترل کنندگان زمینی و هواپیماهای AWACS(هشدار زود هنگام)خلبان جنگنده برای پیروزی در نبرد هوایی نزدیک به آنچه میبیند متکی است. دیدن بدون مانع به خلبان امکان برتری بیشتری میدهد.نمونه های موفق این دیدگاه هواپیماهای P-51D  موستانگ و F-16 فایتینگ فالکن میباشد.

3-برد:یعنی توانایی حمل سوخت کافی برای نبرد از بلند شدن از پایگاه یا ناو  و جنگیدن و بازگشت دوباره به خانه.

4-بقاپذیری:یعنی توانایی تحمل و جذب صدمات قابل توجه حین نبرد و  بازگشتن به پایگاه مادر یا نهایتا یک مکان امن.

5-قدرت آتش:قدرت آتش یک جنگنده نیز عاملی تعیین کننده در پیروزی است.

6-سقف پرواز:بیشترین ارتفاعی که یک جنگنده از آن به گونه ای موثر  به اجرای ماموریت بپردازد.

7-سرعت:سرعت یک جنگنده به آن کمک میکند که در کمترین زمان ممکن وارد صحنه نبرد شده یا آن را ترک نماید.

8-نسبت شکار:عبارتند از نسبت هواپیماهای سرنگون شده دشمن توسط یک نمونه خاص از هواپیماهای خودی به نسبت تعداد سرنگون شده همان نوع هواپیمای خودی.

:: موضوعات مرتبط: فاکتورهای مقایسه هواپیماهای جنگنده , ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

              

                             

تاریخچه

در سال 1974 وزیر دفاع وقت آمریکا خواستار تجدید نظر در هواپیماهای جنگی و القای پروژه هواپیمای تاکتیکی مافوق صوت برای جانشینی هواپیمای اف-4 شد، هواپیماهایی که بتوانند در نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو نیز مورد استفاده قرار گیرند. قبل از این تصمیم کمپانی مک دانل داگلاس بطور متوالی شروع به تولید هواپیمای پیشرفته اف-15 نمود، منظور از ساخت این هواپیما حفظ برتری در نبردهای هوایی مقابل هواپیماهای میگ - 23 شوروی بود.

اف-15 هواپیمای موفقی در مقابل هواپیماهای روسی شد و رکوردهایی کسب کرد. از جمله (حمل سلاح بیشتر ، برد پروازی ، همچنین سرعت اوج‌گیری نسبت به هواپیماهای روسی مشابه‌اش. به دنبال آن شرکت هوافضایی جنرال دینامیکز (General Dynamics) شروع به ساخت مدلهای آزمایش مدرنترین و پیشرفته‌ترین هواپیمای شکاری سبک تاکتیکی به نام اف - 16 نمود.
 

مراحل آزمایش

مدلهای آزمایشی این هواپیما تحت عنوان وای اف - 16 تولید و به مدت 10ماه بر روی آن آزمایشات زیادی انجام شد و این هواپیما تمام مراحل آزمایش را با موفقیت به پایان رساند. پس از پروازهای آزمایشی خلبان هواپیما از سیستمهای کنترل آتش ، دستگاههای ناوبری ، سرعت عمل در مانورها و قبلیتهایی در بدست آوردن سرعت و سقف پرواز اظهار رضایت کرده و موفقیتهایی را به دست آورد. جمعا هواپیمای وای اف-16 ، 286 پرواز آزمایشی انجام داد. طبق آزمایشات اف - 16 کارایی انجام هر ماموریتی در هر نوع شرایط آب و هوای را دارا می‌باشد.

 

برای دیدن تصاویر بیشتر و ادامه موضوع به ادامه مطلب بروید......

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های امریکایی , ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

                                   

                                  

 

طبق گزارشی از وزیر دفاع،پروژه شفق درحال پیگیریمی باشد.

هواپیمای شفق سومین هواپیمای جنگنده بومی ساخت جمهوری اسلامی ایران است. این جنگنده اولین هواپیمای رادارگریز ایران می‌باشد که در سال ۱۳۸۶ به جمع هواپیماهای عملیاتی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست.

تاریخچه

اولین معرفی شفق در سال ۲۰۰۲ و در نمایشگاه صنایع هوایی ایران اتفاق افتاد. در آن نمایشگاه یک نمونه از این هواپیما در ابعاد واقعی به نمایش گذاشته شده بود.در سال ۲۰۰۴ تلویزیون جمهوری اسلامی ایران فیلمی از یک نمونه در اندازه واقعی از این هواپیما نشان داد. در این نمونه تغییراتی نسبت به یاک-۱۳۰ دیده می‌شد که احتمال رسیدن به سرعت مافوق صوت را برای این هواپیما مطرح می‌کرد. در این فیلم شفیقه بفارین به عنوان سرمهندس تیم طراحی هواپیما معرفی شد.بنا به اظهارات نشریات خارجی، این پروژه همکاری مشترکی بین ایران و روسیه برای طراحی یک جت آموزشی یا هواپیمای جنگنده بوده که بعدها این کشور مانند برخی قراردادهای دیگر، خود را کنار کشیده و خود نیز آن را ادامه نداده است. پس از آن ایران به تنهایی این برنامه را با اعمال تغییراتی در طراحی تا مرحله رونمایی پیش برد.پس از رونمایی نمونه ای از شفق که کارشناسان آن را ماکت در ابعاد واقعی(Muck-up) می دانستند که آخرین مرحله توسعه یک هواپیما پیش از مراحل آزمایشات زمینی و پروازی است، دیگر خبری از این هواپیما نبود و بسیاری آن را طرحی فراموش شده (به دلیل قطع همکاری طرف خارجی حتی در تأمین زیرسامانه ها) می پنداشتند.

مشخصات

شفق هواپیمایی تک موتوره با قابلیت پرواز در تمامی شرایط آب و هوایی، با دو سکان عمودی V شکل و ابعاد به نسبت کوچک است. دو ورودی هوای موتور آن در طرفین بدنه و نزدیک کابین خلبان قرار گرفته و کانوپی یا آسمانه  بزرگ(شیشه یا طلق کابین) دیدی بسیار عالی برای مربی پرواز و خلبان آموزش گیرنده فراهم می آورد.
این کانوپی دید خوب و تقریباً 360 درجه  هر دو سرنشین به بیرون را ایجاد نموده است. همچنین دید رو به رو و رو به پائین برای خلبان جلویی به افزایش کارایی در عملیات تهاجم زمینی کمک می نماید. محل قرارگیری مناسب استاد خلبان در هواپیمای شفق منجر به افزایش تسلط او بر عملکرد خلبان آموزش گیرنده می شود.با استناد به تصاویر منتشر شده از این هواپیما می توان ابعاد آن را به طور تقریبی اینگونه بیان نمود: طول کلی حدود 11 تا 14متر، دهانه بال 10.5 تا 13 و ارتفاع 4.2 تا 4.7 متر. بنابراین شفق در زمره جت های نظامی کوچک قرار می گیرد.
در منابع خارجی برای جرم خالی این هواپیما اعدادی بین 4300 تا 5000 کیلوگرم و نوع موتور آنRD-33 عنوان شد  است. در صورت صحت این موضوع با توجه به اینکه این موتور توربوفن بر روی هواپیمای جنگنده رهگیر «میگ-29» نیروی هوایی ارتش کشورمان هم به کار می رود انتخاب مناسبی برای بهبود شرایط پشتیبانی و تعمیر و نگهداری شفق محسوب می شود اما از قطعی شدن استفاده از این پیشرانه برای ادامه برنامه و نمونه های تولیدی اطلاعی در دست نیست.

ویژگی های آیرودینامیکی

با توجه به منتشر نشدن اطلاعات کافی از ویژگی ها و قابلیت های شفق تنها می توان به تصاویر نمونه ها و ماکت های آن در نمایشگاه های مختلف(تا قبل از سال 1384) استناد کرد. طرح بال این هواپیما دارای حالت دایروی در جلو و عقب در نزدیکی ریشه آن و ضخیم تر نسبت به بقیه بال است که با اتصال به یک بال باریک شونده(Taper) عملاً بالی دو تکه را به وجود آورده.
لازم به ذکر است این نحوه طراحی در هواپیماهای تولید شده در دنیا مشاهده نشده و تنها ریشه بال هواپیمای «اف-آ-18ئی سوپرهورنت» آمریکایی که در دهه 1990 طراحی شده زوایایی با شباهت نسبی به شفق دارد.
این بال با یک ریشه امتداد یافته تا زیر کابین خلبان تکمیل می شود که به آن LERX گفته می شود. لرکس بسیار بزرگ این هواپیما کمک می کند تا در زوایای حمله بالا، کنترل مناسبی وجود داشته باشد. این ویژگی در بسیاری از هواپیماهای طراحی شده پس از سال های 1970 دیده می شود از جمله جنگنده های آمریکایی اف-16 و اف-آ-18 و جنگنده های روسی مانورپذیری همچون میگ-29 و سوخو-27. به علاوه قرارگیری ورودی هوای موتور، زیر این ریشه امتداد یافته منجر به افزایش کارایی دهانه ورودی هوای(Air Intake) موتور می شود.بنابراین، طراحان این هواپیما افزودن به قابلیت های مانورپذیری آن نسبت به نمونه های آموزشی موجود در کشور را مد نظر داشته اند خصوصاً که خلبانان جنگنده مانورپذیر میگ-29 کشورمان نیز می بایستی با هواپیمایی با قابلیت های نزدیک به آن آموزش ببینند.
سکان عمودی V شکل شفق موتور آن را در خود جای داده که هوای مورد نیاز آن توسط دو ورودی با زاویه پهلویی تا حدودی غیر 90 درجه تأمین می شود. سطوح متحرک دم عمودی(رادر-Rader) نسبتاً بزرگ هستند که برای افزایش قابلیت مانور، راهکاری مناسب است اما از تصاویر منتشر شده از شفق نمی توان نتیجه گیری کرد دم افقی این هواپیما از نوع تمام متحرک است یا خیر در حالی که این نوع دم برای هواپیماهای جنگی طرحی مرسوم به شمار می رود و البته قابلیت های مانوری بالایی نیز به همراه می آورد.برخی شاخصه های آیرودینامیکی شفق برای جریان های مافوق صوت بیشترین مزیت را دارد که گمانه زنی منابع خارجی مبنی بر مادون صوت بودن این هواپیما را زیر سوال می برد از جمله سکان V شکل که از نظر پایداری پرواز در سرعت های فراتر از سرعت صوت مزیت قطعی ایجاد می کند و Lerx که از جهت کمک به کاهش پسای ناشی از سطوح کنترلی در این سرعت ها مفید است.تصاویری از نمونه های شفق در حال گذراندن آزمون های تونل باد موجود است که به طراحی بهتر هواپیما و نیاز به کمترین تغییرات پس از ساخت نمونه های آزمایشی و برای تولید انبوه است. این آزمایش ها تماماً توسط متخصان کشورمان در تونل های باد صنایع و دانشگاه های ایران به انجام رسیده است.در مجموع می توان گفت شکل آیرودینامیکی جدید شفق که با استفاده و ترکیب طرح های برتر دنیا به انجام رسیده با رویکرد افزایش قابلیت مانور به پیدایش یک هواپیمای جدید و متفاوت با نمونه های خارجی و در واقع یک طرح بومی منجر شده است.

کاهش بازتاب راداری

همانگونه که اشاره کردیم تغییرات طراحان ایرانی در طرح اولیه شفق به وضوح تلاش برای کاهش بازتاب راداری این هواپیما را نشان می دهد که مهمترین آنها یکسان سازی زاویه تمام سطوح جلویی بال و دم با هم و نیز سطوح عقبی با هم است. این روش باعث شکل گیری بازتاب های راداری در جهاتی خاص می شود و در نتیجه رادارهای دشمن تنها از زوایای محدودی بازتاب مناسبی از امواج برگشتی از هواپیما خواهند داشت.
همچنین تغییر سطوح پهلویی ورودی هوای موتور به طوری که زوایای غیر 90 درجه داشته باشند نیز به کاهش بازتاب راداری این بخش کمک می کند. در کنار آن انحنای مسیر عبور هوا تا موتور نیز به کاهش بازتاب راداری تیغه های فن و کمپرسور موتور منجر می شود که سهم بسیار زیادی از سطح مقطع راداری جلویی یک هواپیما را دارند.
زاویه غیر 90 درجه(نسبت به راستای افقی و عمودی) سکان های عمودی یا همان قرار گیری آنها به شکل حرف V انگلیسی نیز باعث کاهش بازتاب امواج رادار به گیرنده و پخش شدن آنها در جهات دیگر می شود.
در معدود اطلاعات رسمی منتشر شده از این هواپیما آمده است که سطوح بال و بدنه آن از مواد جاذب امواج راداری پوشیده شده که این روش هم یکی از راهکارهای مؤثر برای پنهان ساختن یک هواگرد از دید رادارهای دشمن است.
این مطلب می تواند نشان دهنده احتمال برنامه ساخت نمونه تولید انبوه شفق از مواد فلزی در آن زمان باشد اما امروزه با رشد چشمگیر کشورمان در مواد مرکب(کامپوزیت) غیر فلزی که توانمندی بالایی در جذب انرژی امواج رادار دارند می توان امید داشت نمونه های تولیدی شفق به بارتاب های راداری کمتر برسند.
بنابراین به کارگیری همزمان چندین روش کاستن از سطح مقطع راداری نشان می دهد حرکت ایران به سمت طراحی هواپیماهای پنهانکار راداری(رادارگریز) با شفق آغاز شده همانگونه که کارشناسان خارجی هم آن را اولین هواپیمای پنهانکار ایرانی می دانند.
البته مواردی همچون حمل تسلیحات در خارج از بدنه تناقض آشکاری با اصول پنهانکاری راداری دارد که احتمالاً با توجه به الزامات طراحی مشترک ویژگی ها بین نمونه های مختلف آموزشی و رزمی شفق، طراحان از آن صرف نظر کرده اند.

برای دیدن بقیه ی مطالب و عکس بیشتر وبه ادامه مطلب بوید....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های ایرانی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات فنی جنگنده ی شفق ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب

صاعقه
نوع هواپیما	جنگنده
کشور سازنده	ایران
شرکت سازنده	صنایع دفاعی ایران
نخستین پرواز	ژوئیه ۲۰۰۴
تاریخ رونمایی	۲۲ سپتامبر ۲۰۰۷
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
تعداد ساخته‌شده	۳۰ فروند
توسعه یافتهٔ	آذرخش (جنگنده)

صاعقه هواپیمای جت جنگنده ساخت ایران است. در این هواپیما از بدنه هواپیمای اف-۵ استفاده شده است. تفاوت ظاهری این هواپیما با اف-۵ وجود دو سکان عمودی V شکل است که برای ایجاد توانایی لازم برای مانور پذیری بهتر جنگنده صورت گرفته است. هواپیمای جنگنده صاعقه، احتمالاً ۱۰ تا ۱۵ درصد بزرگ‌تر از هواپیماهای اف-۵ است. هواپیما دو سکان عمودی V شکل (برای کاهش سطح مقطع راداری) داشته و از همان موتورها والکترونیک پروازی هواپیمای F-5 بهره میبرد.

اولین اسکادران تخصصی صاعقه در اسفند ۱۳۸۸ در پایگاه دوم شکاری تبریز تشکیل شد.

این هواپیما جدیدترین بهینه‌سازی جنگنده اف-۵ است. اف-۵ یک جنگنده آمریکایی ساخت شرکت نورتروپ است که در سال ۱۹۵۸ اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داده و از دهه ۱۳۴۰ وارد نیروی هوایی ایران هم شد. تغییراتی که در صاعقه نسبت به اف-۵ انجام شده لزوماً به معنی برتری آن بر اف-۵ نیست. تاثیری که دو سکان بر قدرت مانور این هواپیما می‌گذارد مورد بحث است و ظرفیت حمل مهمات آن نیز تغییر چندانی نسبت به اف-۵ نداشته‌است. وجود سکان‌های شبیه به اف-۱۸ باعث شده تا در برخی گزارش‌های ایرانی این هواپیما دارای قابلیت‌های مشابه با اف-۱۸ معرفی شود که واقعیت ندارد. از صاعقه می‌توان به عنوان یک جنگنده حمله به زمین استفاده کرد اما بعید است که بتواند به عنوان یک جنگنده با هواپیماهای پیشرفته‌تر رودردرو شود. تولید انبوه صاعقه بستگی به موفقیت برنامه آزمایشی فعالیت این هواپیما دارد در صورت موفقیت این برنامه تولید آن با کابین شیشه‌ای دیجیتال و بهینه‌سازی‌های دیگری آغاز خواهد شد......

بقیه در ادامه مطلب.....

:: موضوعات مرتبط: جنگنده های ایرانی , ,
:: برچسب‌ها: مشخصات جنگنده صاعقه ,

|

امتیاز مطلب : 4

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

:: ادامه مطلب