مسلسل سبک  ОА-10 DMR توسط کارشناسان کارخانه اسلحه سازی Oberland Defence کشور آلمانی طراحی و ساخته شده است این سلاح از فشنگ کالیبر 308 وینچستر استفاده میکند اسلحه مدرن و خوش دستی است و دقت زیادی در نشانه روی و اصابت به اهداف دارد.

در کمپانیهای اسلحه سازی اروپای غربی بندرت اسلحه ای با دقت اسلحه ОА-10 DMR طراحی و ساخته شده است که در میادین جنگ هم کار مسلسل سبک را انجام دهد و هم دقت اسلحه های مخصوص نیروهای تکتیرانداز را داشته باشد.
مسلسل ОА-10 DMR با فشار غیر مستقیم گاز باروت مسلح می شود و امکان شلیک بی وفقه آنی چند گلوله به یک هدف را به نیروی تکتیرانداز میدهد و نیروی تکتیرانداز وقتی را برای کشیدن گلنگدن و جاگذاری فشنگ در جان لوله اسلحه تلف نمیکند (اسلحه های تکتیرانداز ساخته شده درکشورهای غربی برای استفاده بیشتر از انرژی ناشی از سوختن باروت از مسلح کردن دستی سلاح استفاده میکنند).

نوآوریهای بکار رفته در طراحی این سلاح در سیستم مسلح کردن مجدد اسلحه است که بر عکس سلاحهای  ساخته شده در غرب که اغلب بصورت فشار مستقیم گاز باروت مسلح میگردد این سلاح با فشار غیر مستقیم گاز  باروت مسلح میگردد و البته فاقد پیستون حرکت برگشتی مجددگلنگدن می باشد، در این سلاح گاز حاصل از سوختن باروت از طریق سوراخی که در جدار داخلی لوله اسلحه تعبیه شده است و توسط لوله ای این گاز از داخل بدنه اسلحه به جان لوله اسلحه میرسد و گلنگدن و آلات متحرک را به عقب می برد و اسلحه دوباره مسلح می شود.

دسته مسلح کردن سلاح (گلنگدن) به شکل حرف لاتین Tمی باشد که در انتهای بدنه اسلحه قرار گرفته است و بر خلاف سلاحهای ساخته شده تاکنون در حین شلیک گلوله حرکت و جابجا نمی شود و منفذ پرتاب پوکه خالی شده برای جلوگیری از ورود گرد و خاک با درب کوچکی فنری بسته میشود، برگه ضامن اسلحه در دو حالت عمل میکند و در بالای قبضه و روی بدنه اسلحه نصب گردیده است.

ویژگیهای مسلسل آلمانی ОА-10 DMR به شرح زیر می باشد:
   کالیبر(م م ): 7,62×51 / .308 Win
طول اسلحه(م م): 1020
طول لوله اسلحه(م م) : 457
وزن اسلحه بدون مهمات و دوربین اپتیکی (کیلوگرم) :4.3
سرعت اولیه گلوله(متر/ثانیه):  823
ظرفیت خشاب اسلحه(گلوله):20  
    قیمت تمام شده هر قبضه مسلسل در بازار 30000 یورو می باشد.

مترجم : دکتر حمید فرامرزپور

به گزارش ایرنا،از دیفنس DEFENCE این سگ روبات به نام «سگ بزرگ» اولین آزمایش نظامی خود را در هاوایی به همراه یک تفنگدار دریایی انجام داد.

ساخت این سگ روبات که رسما به «سیستم پشتیبانی گروه پیاده» معروف است پنج سال زمان برده است.

سگ روبات می تواند راه برود و در زمین های ناهموار بدود و با حمل یک بار 400 پوندی(181.43 کیلوگرم) از تسلیحات پشتیبانی خوبی از سربازان پیاده نظام داشته باشد.

روبات ها هر روز هوشمندتر می شوند و از آن ها برای اهداف مختلفی مانند کارهای منزل، نجات و حتی جنگ استفاده می شود.

بر اساس اعلام پنتاگون تا 10 سال آینده در ارتش آمریکا به ازای هر یک سرباز 10 روبات فعال خواهد بود.

استفاده از روبات های قاتل نیز در ارتش آمریکا در چند سال اخیر به کار گرفته شده است . موضوعی که مخالفت بسیاری از نهادهای حقوق بشری در جهان را به ایجاد کرده است.

ادامه مطالب به همراه عکس های بیشتر را در ادامه مطلب مشاهده کنید...

نقایص نفربر زرهی به عنوان خودروهای جنگی، همچون زره نازک و قدرت شلیک محدود به ایجاد راهکارهایی جهت اصلاح خودروهای جنگی پیاده نظام در اواخر دهه 1960 منجر گردید.

در این طرح به جای ساخت خودرویی که بتواند فقط نیروهای پیاده نظام را تا میدان جنگ حمل کند، به طوری که آنها برای جنگیدن مجبور به پیاده شدن از خودرو باشند، طرحی به نام IFV ارائه شد که با آن نیروها در حالی که داخل خودرو هستند، می توانند با سلاح هایشان به جنگ دشمن بروند و با آن درگیر شوند و در عین حال به واسطه زره خودرو حفاظت شوند.
Bradley IFV که از طرح های شوروی و آلمان اقتباس شده بود، در سال 1981 وارد تولید شد. این خودرو که M-2 نیز نام دارد، به علت دارا بودن زره فاصله دار و لایه لایه در قسمت بالای بدنه آلومینیومی خود، نسبت به M-113 ، حفاظت بیشتری برای مسافران خود به عمل می آورد.Bradley همچنین با دارا بودن توپ 25 میلیمتری از قدرت شلیک بالاتری برخوردار است و می تواند گلوله های اورانیوم تهی شده را شلیک کند.

قیمت هریک از مدل های M2A2 و M3A2 1/25 میلیون دلار و قیمت مدل های جدید M2A3 و M3A3 که صنایع دفاعی ایالات متحده از سال 2001 میلادی شروع به تولید آنها کرده 1/54 میلیون دلار است. M2 و M3 نفربرهای زرهی سبکی به حساب می آیند که برای فراهم آوری سرعت مناسب طرلحی شده اند. یک برادلی استاندارد 24/9 تنی، توسط پیشرانه 8 سیلندر دیزلی سوپر شارژر دار با قدرت 500 اسب بخار نیرو می گیرد. برادلی با نسبت نیرو به وزن 20 اسب بخار برای هرتن می تواند به بالاترین سرعت 64/4 کیلومتر در ساعت در جاده های هموار بدست یابد. در مقایسه، تانک M1 Abrams از یک موتور با قدرت 1500 اسب بخار بهره می گیرد و سرعت آن به 48/3 کیلومتر در ساعت می رسد. (مشخصات تانک ویرانگر آبرامز M1 در شماره 15 ماهنامه نواور چاپ شده است). مدل های برادلی گنجایش سوختی بین175 تا197 گالن (662 تا 746 لیتر) دارند.
یک برادلی M2A2 ارتقا یافته دارای موتوری با 600 اسب بخار قدرت است که نسبت نیرو به وزن 24 اسب بخار برای هر تن را فراهم آورده است. برادلی توانایی عبور از هر منطقه و مسیری را دارد؛ حال این مسیر، آبی باشد یا خاکی و می تواند در 5 دقیقه به یک وسیله نقلیه آبی تبدیل شود. حداکثر سرعت این نفربر در آب نیز به 6/4 کیلومتر در ساعت می رسد. نفربر M2 دارای 3 خدمه است که شامل فرمانده، توبچی و راننده می شود. مدل پایه M2 می تواند 7 سرباز مجهز و مسلح را با خود حمل کند. این در حالی است که مدل تغییر یافته M2A2، 6 سرباز و مدل M3 که خصوصیات تهاجمی بیشتری دارد تنها دو سرباز، علاوه بر سه خدمه خود جابجا می نماید.

راننده در سمت چپ قسمت جلویی برادلی قرلر می گیرد و افراد داخل آن نیز برای دیدن محیط پیرامون خود تنها می توانند از پریسکوپ استفاده کنند. مکان قرارگیری راننده به تنهایی دارای4 پریسکوپ است و پریسکوپ مرکزی آن نیز توانایی دید در شب را دارد. فرمانده در سمت چپ جنگ افزار اصلی قرار می گیرد. یک فیلتر هوای M13A1 در محل قرارگیری او نصب شده تا او را از حملات گازهای خطرناک مصون دارد. توبچی نیز در سمت چپ تورت (turret) جای گرفته است.(تورت قسمت بزرگی از وک برادلی بوده که مجهز به یک مسلسل است.) کابین مخصوص قرارگیری سربازان در عقب برادلی تعبیه شده است. این کابین شامل یک دریچه یک تکه در سقف و یک در عقبی هیدرولیکی است که پس از باز شدن به صورت شیب دار بر روی زمین قرار می گیرد. برادلی مجهز به سیستم ردیابی و سرکوب آتش است و نیز اتقک مرکزی آن در برابر حملات اتمی، بیولوژیکی و شیمایی ایمن است. این نفربر توسط زره آلومینومی پوشانده شده و قسمت عقب و کناره ها نیز با زره های چند لایه پوشانده شده است. تورت نیز یک لایه اضافی فولاد دارد و قسمت زیرین بدنه دارای زره های ضد مین هستند.

تاریخچه
عمر نلسون برادلی در زمان جنگ جهانی دوم، در سال1981 در گذشت. سال مرگ او مصادف با ورود نفربرهای جدید به ارتش ایالات متحده بود و آنها را به احترام او برادلی نامیدند.این نفربر پس از ورود به نیروی زمینی، جایگزین M113 شد. تنها چند سال پس از آن پایداری و قدرت تهاجمی برادلی نظر همه را به خود جلب کرد. این نفربر زرهی در سال 1985 از یک عملیات آزمایش هولناک که در آن چندین جنگ افزار آمریکایی و روسی برای انهدام آن بکار گرفته شدند، پیروزمندانه بیرون آمد. در 1988، اصلاحاتی در دو مدل M2A2 و M3A2 به عمل آمد گه شامل موارد ذیل بود: زره کامپوزیت جدید-افزایش ظرفیت نگهداری مهمات برای حفاظت بیشتر از افراد-بهبود خصوصیات حرکتی در آب-بهبود سیستم تعلیق مدل های ارتقا یافته M2A3 و M3A3 پس از عملیات طوفان صحرا معرفی شدند، از نظر تکنیکی پیشرفته ترین مدل های برادلی به حساب می آیند و در سال1994 به تولید رسیدند. این مدل ها شامل موارد ذیل بود:
واحد نمایش فلت برای فرمانده برادلی
واحد حافظه انبوه
واحد نمایشی برای راننده
و واحد نمایشی برای افراد در کابین عقب
طبق نظر سازنده، با ایحاد و اصلاحات مستمر در برادلی، این نفربر زرهی تا سال 2025 میلادی یکی از جنگ افزارهای کلیدی به حساب خواهد آمد.

ادامه مطلب به همراه عکس های بیشتر در ادامه مطلب....

اطلاعات مختصر

نوع نفربر:::::::::::::::::::زره‌پوش

خاستگاه::::::::::::::ایران

سازنده::::::::::::::::سازمان صنایع دفاعی

تاریخ تولید::::::::::::::::::۱۹۹۷ تا ۲۰۱۰

وزن:::::::::::::::::::::::۱۳ تن

طول::::::::::::::::::۶٫۷۲ متر

عرض::::::::::::::::::::::::::::۳٫۱۰ متر

خدمه:::::::::::::::::::::::۳ نفر

سرنشینان::::::::::::::::::::::::۸ نفر

::::::::::::::::::::::::::::::::تسلیحات

مسلسل سنگین ۱۲٫۷mm دوشکا (۱۰۰۰ گلوله)

یا

توپ ۳۰mm

یا

خمپاره انداز ۱۲۰mm

یا

یک لانچر موشک توفان

موتور::::::::::::::::::::::: V-8 دیزلی ۳۳۰hp

قدرت/وزن::::::::::::::::::::::::::: ۲۵٫۴hp/tonne

آویزش::::::::::::::::::::شن کش

برد موثر::::::::::::::::::::::::۵۵۰ کیلومتر

سرعت::::::::::::::::::::::::::::::::::

سرعت۶۵km/h (جاده)
۴۵km/h (خارج جاده)

منبع:http://irartesh.ir

موشک ضد کشتی رعد:

در سال 2004 ایران یک مدل جدید از موشکهای
ضد کشتی را بر مبنای موشک چینی کرم ابریشم را با برد و سرعت بیشتر طراحی نمود و به تولید انبوه رساند
این موشک با توجه به سرعت زیاد آن یکی از خطرناک ترین موشک های ضد کشتی است که امکان هر گون تحرکی را از حریف صلب میکند
مشخصات:
نوع: موشک ضد کشتی
سرعت: بین0.8 تا 1 ماخ
طول:7.8 متر
وزن: 2998 کیلوگرم
برد: 135 تا 200 کیلومتر
ارتفاع پرواز:30 تا 50 متر
نوع سیستم راداری: رادار مونو پالس (فعال)
وزن سر جنگی: 512 کیلوگرم
موتور: یک موتور سوخت مایع بهمراه یک بوستر سوخت جامد

ضد کشتی نصر:

این موشک ماهیتی همچنان نامشخص دارد اما اولین بار در نمایشگاه هوایی ایران در سال 2004 به نمایش درآمد این موشک یک موشک تاکتیکی جدید بحساب می آید
این موشک در حالت راداری تا 35 کیلومتر برد دارد با این وجود همچنان اطلاعات چندانی از آن در دست نیست
9-موشک ضد کشتی فجر دریا:
این موشک نیز یکی از موشک هاییست که اطلاعات کمی در مورد آن انتشار یافته این موشک یک موشک ضد کشتی هوا پرتاب است و تاکنون شلیک آن از هلیکوپتر های سی کینگ نیروی دریایی آزمایش گردیده

موشک حوت، یک موشک یا اژدر دارای پیشرانه راکتی سطح به دریا و زیرآبی تولید ایران است که نخستین بار در ررزمایش پیامبر اعظم بهار سال ۱۳۸۵ آزمایش شد. چنین موشکی قادر به سوراخ کردن بدنه اغلب کشتی‌های جنگی آمریکایی است و نیروی دریایی آمریکا راهکار دفاعی چندانی برای دفاع در مقابل چنین جنگ افزاری ندارد. تصاویر این موشک شباهت قابل توجهی را با موشک VA-111 Shkval نشان می‌دهد که روسیه در سال ۱۹۹۵ آن را طراحی کرد. به همین دلیل بحث‌هایی در مورد احتمال خرید آن از روسیه یا قرقیزستان (جایی که کارخانه تولید این موشک در آن واقع است) مطرح شده است. ریچارد فیشر از قول منابع تایوانی نوشته که چین توانایی مهندسی معکوس برخی از انواع VA-111 را دارد و در نتیجه احتمال دارد منبع تکنولوژیکی حوت از طریق چین فراهم شده باشد.

حوت در واقع یک موشک است نه یک اژدر که با توليد حبابهاي بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج مي كند لايه اي از گاز در اطراف خود شكل مي دهد و بدين ترتيب خود را از تماس مستقيم با آب و پساي قابل ملاحظه ناشي از آن دور مي كند.

موشك ايراني " حوت " يكي از سريع ترين موشك هاي رادارگريز آبي جهان است كهمعادل 100 متر در ثانيه سرعت دارد كه حدود 3 برابر بيشتر از آن موشكي سرعت دارد كهآمريكايي ها از داشتن آن به خود مي بالند.

فناوري ساخت چنين موشكي فقط در اختيار ايران و روسيه (موشک اشکوال) است و به حتم در صورت پرتاب 2 عدد از اين موشك ها  ناوهای  آمريكايي حاضر در خلیج فارس  بدون داشتن راه فراري ضربه اي سخت و مهلك متحمل خواهند شد.

همچنين "حوت" علاوه بر پرسرعت و ترسناك بودن توانسته اين ويژگي را داشته باشد كه با بهينه سازي مناسب (كه به همت سپاه پاسداران صورت گرفته است ) دقيقتر از موشك مشابه روسي  هدف مورد نظر را ارزيابي كند.

موشك انداز های این موشك كاملا رادارگریز بوده و از دید رادارهای دشمن مخفی می مانند .

در این رزمایش،اژدری با سرعت 100 متر بر ثانیه(360 کیلومتر در ساعت) ازمایش شد كه این موشك با تولید حبابهای بخار كهاز نوك دماغه و پوسته خود خارج می كند لایه ای از گاز در اطراف خود شكل می دهد وبدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور میكند، این اژدربه طور کامل در ایران صنعتی شده و تولید بومی آن 100% است.

هر چند به دليل اينکه اين موشك از هدايت پدافند غيرعامل بهره مي برد و از توضيحو تشريح در خصوص آن خودداري ميكنیم ولي همين قدر كافي است كه بگویيمسرعت متوسط "حوت" 4 برابر اژدر معمولي زير دريايي است.

این موشك قابلیت پرتاب از روی شناورو یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد و با سرعت حدود 50 نات (93 كیلومتر برساعت) كپسول پرتاب خود را ترك می كند و با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب،موتور خود را روشن كرده و به سمت هدف راهی می شود.

منبع:http://irartesh.ir

برنو
نوع	تفنگ جنگی، تفنگ گلنگدنی
خاستگاه	چکسلواکی
تاریخچه خدمت
در خدمت	۱۹۲۴
بکارگیری توسط	کاربران
نبردها	جنگ چاکو، جنگ جهانی دوم جنگ داخلی اسپانیا، جنگ ایران و عراق
تاریخچه تولید
تولید شده در	۱۹۲۴ تا ۱۹۴۲
گونه‌ها	برنو کوتاه
ویژگی‌ها
وزن	۴٫۲ کیلو
طول	۱۱۰ سانتی‌متر

سربازان ارتش چکسلواکی با تفنگ‌های برنو

بـِرنو (به چکی: vz. 24) تفنگی گلنگدنی از خانواده موزر 98 است که پس از جنگ جهانی اول در چکسلواکی طراحی و بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۴۲ در این کشور تولید شد.

کالیبر برنو مثل دیگر تفنگ‌های موزر ۷٫۹۲ میلی‌متر است و از فشنگ های موزر ۷٫۹۲x۵۷ استفاده می‌کند. طول لوله آن ۶۰ سانتی‌متر است که در مقایسه با موزر ۹۸ پانزده سانتی‌متر کوتاه‌تر و خوش‌دست‌تر است. مبنای نظری انتخاب لوله کوتاه‌تر این بود که کوتاه شدن لوله تفنگ تاثیر ناچیزی بر خصوصیات بالستیکی گلوله و در نتیجه دقت آن در بردهای متعارف جنگی می‌گذارد یا به عبارت دیگر کاهش دقت تفنگ با کوتاه‌شدن لوله در مسافت‌های کوتاه و متوسط ناچیز است اما کاربردپذیری و خوش‌دستی آن را بسیار افزایش می‌دهد.

واژه vz. که در نام دیگر تفنگ‌های چکسلواکی نیز دیده می‌شود- مخفف واژهٔ چکی vzor به معنی مدل است و ۲۴ نیز به سال آغاز تولید و انتخاب این تفنگ به عنوان سلاح سازمانی نیروهای مسلح چکسلواکی اشاره دارد. برنو نیز نام شهری است که یکی از کارخانه‌های اصلی تولید این تفنگ در آن قرار داشت و تفنگ‌های ارتش ایران در آن‌جا تولید می‌شد.

برنو علاوه بر چکسلواکی در کشورهای دیگری همچون رومانی، تایلند، چین، گواتمالا، اکوادور، ترکیه، بولیوی و ایران نیز به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت. بیشتر تفنگ‌هایی که به سفارش کشورهای امریکای جنوبی تولید شدند با کالیبرهای ۷x۵۷ موزر اسپانیایی و ۷٫۶۵x۵۳ آرژانتینی ساخته می‌شدند. پس از اشغال چکسلواکی توسط المان در سال ۱۹۳۸ کارخانه‌های تولید این تفنگ به دست آلمانی‌ها افتاد و تولید آن با توجه به شباهت بسیار به تفنگ‌های موزر ژ۹۸ و کارابینر ۹۸ ادامه یافته و تفنگ‌های موجود به راحتی وارد ارتش آلمان شده و در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند.

برنو کوتاه با نام چکی vz. 33 مدل کوتاه‌تر و سبک‌تر برنو است که تولید آن از سال ۱۹۳۳ آغاز شد و تفاوت جزئی با کارابینر98 سلاح سازمانی ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم دارد. در این مدل وزن سلاح از ۴٫۲ به ۳٬۳۵ کیلو و طول آن از ۱۱۰ سانتی‌متر به ۱۰۰ سانتی‌متر کاهش یافته‌است.

در سال ۱۹۳۵ ارتش آلمان نیز تصمیم به انتخاب مدل کوتاه‌تر و سبک‌تری از موزر به عنوان سلاح سازمانی گرفت، تصمیمی که پیشتر در بریتانیا نیز با انتخاب مدل کوتاه‌تر اس‌ام‌ال‌ئی انفیلد گرفته شده بود. موزر کارابینر۹۸ که شباهت بسیار زیادی به برنو داشت در سال ۱۹۳۵ جایگزین موزر ژ۹۸ به عنوان سلاح سازمانی این کشور شد. این تفنگ بلافاصله مورد توجه سربازان ارتش قرار گرفت، این سلاح آنچنان خوشدست بود که تا پایان جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد. هنگامی که آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شد تفنگ ام 1 سلاحی بود که آمریکایی‌ها با آن می‌جنگیدند. ام۱ برخلاف تفنگ‌های روز دنیا از سیستم نیمه‌اتوماتیک استفاده می‌کرد و برای شلیک دوباره نیاز به کشیدن گلنگدن نداشت. این سیستم هرچند دقت تفنگ را کاهش و وزن سلاح را افزایش داده و احتمال گیر کردن و داغ کردن آن را بالا می‌برد اما قدرت آتش و سرعت بسیار بیشتری را به سربازان به خصوص در فاصله‌های کوتاه می‌بخشید. تفنگ‌های موزر با آنکه بسیار خوشدست بود ولی در جنگهای تن به تن از فاصله نزدیک به کارامدی ام یک نبود. زیرا گلنگدن آن باعث کند شدن عملکرد آن می‌شد. به همین سبب با آنکه دقت تیر ام یک از برنو کمتر بود ولی تا آنکه گلنگدن آن کشیده شود، سربازان آمریکایی توان شلیک هشت تیر پیاپی را داشتند. به همین جهت در اواخر جنگ آلمان نازی مدل اس تی جی 44 که تفنگی اتوماتیک با فشنگ کوتاه‌تر و برد کمتر بود را وارد خدمت کرد.

برنو آنچنان مدل موفقی بود که با گذشت سالها حتی مدلهای باقی‌مانده در اسلحه‌خانه‌های ارتش ایران در اواخر جنگ ایران و عراق هنگامی که سایه فقر بر ارتش ایران گسترده شده بود، به عنوان سلاح تک تیرانداز همانند جنگ اول و دوم جهانی مورد استفاده قرار گرفتند.

مدلی که در ایران با نام برنو شناخته می‌شود مدلیست که به ایران فروخته شده بود. این سلاح با توجه به دقت بسیار بالا حتی امروزه نیز مورد توجه تیراندازان و شکارچیان قرار دارد. امروزه مدل بهینه‌سازی شده همین سلاح گلوله‌زنی برای استفاده شخصی همانند شکار توسط ماوزر و دیگر کارخانه‌های اسلحه سازی ساخته می‌شود. همچنین بسیاری از تفنگ‌های گلوله زنی سیستم گلنگدن بر پایه این سلاح را دارند. زمانی که سلاح ام یک وارد خدمت ارتش ایران شد، ارتش بسیاری از سلاحهای برنوی باقی‌مانده را فروخت، برخی از آنها با مزایده وارد بازار داخلی شدند که همکنون نیر با وجود کارکرد دراز مدت همچنان در دست شکارچیان داخلی بسبب نبود سلاحهای جدید می‌گردند و برخی نیز به خارج فروخته شدند و برخی بعنوان آهن پاره روانه صنایع فولاد شدند. امروزه بسیاری از کلکسیونرهای سلاح علاقه‌مند خرید مدلهای آنتیک این سلاح هستند. نشانهایی که درست جلوی گلنگدن روی جان لوله قرار دارد حکایت از ارتشی دارد که آن سلاح در آن خدمت کرده، امروزه می‌توان در کلکسیونها سلاحهای برنوی متعلق یه ارتش ایران، عثمانی و امپراتوری المان را یافت.

همچنان که ذکر شد برنو مشتریان بسیاری در سراسر جهان دارد، بهمین سبب کارخانه اسلحه سازی ماوزر که هم اکنون تبدیل به کارخانهٔ اسلحه سازی با تولید مصارف شخصی شده، این سلاح را در انواع و کالیبرهای گوناگون می‌سازد. گراورها و قنداقهای آنها بسیار گوناگون بوده و برخی از آنها با گراورکاری‌های بی‌نظیری ساخته شده و با قیمتهای کلان هزاران دلاری مشتریان خاص خود را می‌یابند و برخی در ساده ترین شکل ممکن با قنداق پلاستیکی بدون گراور به قیمت چند صد دلار قروخته می‌شوند. در سلاحهای شکاری، علاوه بر مارک و جنس قلمکاریهای موسوم به گراور عمده تعیین کنندهٔ قیمت سلاح می‌باشد.

تفنگ برنو پس از ورود به ایران در ردیف سلاح‌های سازمانی ارتش قرار گرفت امابا ورود تفنگ ام ۱ جای خود را به این تفنگ نیمه خودکار داد. اما همچنان جایگاه خود را در بین مردم و بخصوص عشایر لر حفظ نمود چرا که به عقیده آنها برنو بهترین بوده و هست. دسترسی عشایر به این سلاح بعد از شهریور ۱۳۲۰ و انحلال ارتش ایران در پی حمله متفقین صورت گرفت.

برنوهای ساخت ۱۳۰۹ و ۱۳۱۷ از اهمیت و قابلیت‌های بالاتری برخوردار هستند اما مدلی قدیمی تر از این اسلحه وجود دارد که نقش شاهینی در حال پرواز را برخود دارد که ورود آن را به سال ۱۲۹۸ و توسط میرزا کوچک خان نسبت می‌دهند.

آرپی‌جی-۷ (به روسی: РПГ-7) نوعی جنگ افزار دوش پرتاب ضدتانک ِ بدون لگد است. این راکت انداز در اتحاد جماهیر شوروی بر مبنای ارپی جی-2 طراحی شده و از سال ۱۹۶۱ به خدمت ارتش شوروی درآمد. آرپی‌جی-۷ معروف‌ترین سلاح از خانواده سلاح‌های ضدتانک ارپی جی است. آرپی‌جی مخفف واژهٔ روسی Ручной Противотанковый Гранатомёт به معنی «نارنجک‌انداز ضدتانک ِ دستی» است.

این سلاح از یک پرتابگر شامل یک لولهٔ فولادی بدون خان با کالیبر ۴۰ میلی‌متری و طول ۹۵.۳ م‌م تشکیل می‌شود و مهمات آن یک راکت است که در جلوی آن قرار داده می‌شود به طوری‌که سر جنگی راکت بیرون از پرتابگر قرار می‌گیرد. انواع مختلفی از مهمات برای این سلاح ساخته شده که بین ۴۰ تا ۱۰۵ م‌م قطر و ۲ تا ۴.۵ کیلوگرم وزن دارند. این سلاح در اصل به عنوان یک سلاح ضدتانک برای نیروهای پیاده‌نظام طراحی شده و می‌توان از آن برای مبارزه با هدف‌های زره پوش دیگر مانند توپ های خود کششی و نفربرهای زرهی و همچنین به عنوان یک سلاح ضد نفر و ضد سنگر استفاده کرد.

سادگی، استحکام، ارزانی و تاثیرگذاری باعث شده تا آرپی‌جی-۷ بیش از هر سلاح ضدزره دیگری مورد استفاده قرار گیرد و تقریباً در تمام جنگ‌هایی که از دهه ۱۹۶۰ تاکنون اتفاق افتاده به کار رود. نیروهای مسلح حدود ۴۰ کشور از این سلاح استفاده کرده و نیروهای چریکی نیز علاقه خاصی به آن دارند. نه کشور مدل‌های مختلفی از این سلاح را تولید کرده‌اند و تولید آن در روسیه در شرکت بازالت همچنان ادامه دارد. مدلی که هم‌اکنون در روسیه تولید می‌شود آرپی‌جی-۷وی۲ نام دارد و قادر است مهمات استاندارد، مهمات ضدتانک شدیدالانفجار خرج تهی با سرجنگی دوتایی، مهمات شدیدالانفجار/ترکش‌دار و مهمات ترموباریک را شلیک کند و یک ابزار نشانه‌روی همراه با دوربین ۲.۷ برابر بزرگنمایی برای شلیک مهمات دوربردتر نیز بر روی آن قابل نصب است. مدل مشابهی نیز برای نیروهای هوابرد تولید می‌شود که تفاوت آن در قابلیت دوتکه‌شدن برای حمل‌ونقل آسانتر است.

مشخصات دستگاه نشانه روی

• بزرگنمایی ۷/۲ برابر
• میدان دید دوربین در سمت ۱۳ درجه
• منطقه خطر عقب ۳۰ متر
• فاصله بین خطوط مجاور داخل دوربین (برد) ۱۰۰ متر
• فاصله خطوط مجاور داخل دوربین (سمت) ۱۰ میلیم
• تقسیمات برد ۲۰۰ الی ۵۰۰ متر
• تقسیمات در سمت ۵۰+ و ۵۰- میلیم
• قابلیت تنظیم دوربین از لحاظ برد و سمت ۸ میلیم
• ارتفاع دوربین ۱۸ سانتی متر
• طول دوربین با حافظ لاستیکی چشمی ۱۴ سانتی متر
• عرض دوربین ۶۲ میلیمتر
• وزن دوربین ۵۰۰ گرم
• وزن دوربین با درپوش و متعلقات ۹۵۰ گرم
• دو نوع دستگاه نشانه روی وجود دارد:

۱- مکانیکی ( مگسک ) ۲- اپتیکی ( دوربین )

• دسگاه نشانه روی مکانیکی دارای دوقسمت می باشد:

۱- مثبت + و دیگری منفی - که هرکدام کار خاص خود را انجام می دهند.

• مثنت + : در زمانی که دمای هوا بالای صفر باشد از داخل مگسک علامت را مثنت کرده و شیلیک را آغاز می کنیم
• منفی - : در زمانی که دمای هوا زیر صفر باشد از داخل مگسک علامت را منفی کرده و شلیک می کنیم

---

مراحل کار راکت انداز

راکت بوسیله خرج باروتی پرتاب می‌شود و پس از چند لحظه بعد از پرتاب خرج پرواز به کار میفتد و سرعت راکت را افزایش می‌دهد.در این هنگام پره‌ها باز شده و موجب تثبیت پرواز راکت می‌شود.بعد از برخورد با هدف زره‌ای، خرج نفوذ کننده فعال شده و با ایجاد منطقه متمرکز گازهای داغ موجب ذوب شدن زره می‌گردد.و پس از نفذ راکت به درون ذره خرج تخریب با انفجار خود موجب تخریب زره پوش می‌گردد. (در هنگام شلیک راکت وجود نفرات در پشت تیر انداز در فاصله زیر ۳۰ متر برای افراد بسیار خطرناک است.)

جهت قرار دادن راکت در هیچ زمانی قسمت انتهای موشک انداز را روی زمین قرار نداده زیرا با قرار دادن موشک امکان شلیک وجود دارد طرز قرار دادن راکت در موشک انداز : ۱ - دست راست را از ارنج شکسته یعنی به صورت L و با دست چپ راکت را گرفته و آنرا به داخل موشک انداز قرار می دهیم در ضمن سر موشک انداز هرگز به سمت زمین نباشد .

طرز کار راکت

بعد از ضربه زدن سوزن بر روی چاشنی، خرج باروتی پرتاب بکار افتاده و با تولید گازهایی که در نتیجه اشتعال باروت سریع سوز خرج پرتاب تولید می‌گردد.راکت با سرعت اولیه ۱۲۰ متر در ثانیه به بیرون از راکت انداز پرتاب می‌شود.پس از خارج شدن راکت از لوله راکت انداز پره‌های دم راکت باز شده و با ایجاد حرکت دورانی موجب تثبیت حرکت راکت می‌گردد.پس از پرتاب ماسوره خرج پرواز به صورت خودکار فعال شده و در فاصله‌ای که برای تیر انداز بی خطر باشد خرج پرواز را بکار می‌اندازد. در نتیجه خروج گازهای خرج پرواز سرعت راکت افزایش یافته و به حدود ۳۰۰ متر در ثانیه می‌رسد.در لحظه اصابت به هدف، ماسوره راکت موجب تولید الکتریسیته شده و خرج نفوذ کننده را فعال می‌نماید سپس موجب انفجار خرج تخریب می‌گردد.

منبع:ویکی پدیا